Siska Schoeters neemt geen blad voor de mond in ‘Durf Te Vragen’: "Eén getuige omschreef me als ‘vrolijk agressief’"

Eén heeft wat met kale tv-studio's. Gisteravond ging Danira's talkshow 'Vandaag' in een vrij lege - noem het liever 'urban' - studio in première. Vanavond huist Siska in een al even kaal decor. Daar antwoordt elke groep die ze ontvangt eerlijk en openhartig op interessante, grappige, maar ook gedurfde vragen. Dat levert een verrassende, soms geestige, soms confronterende inkijk in hun leefwereld, dromen en angsten op. Siska duikt bovendien nog dieper in het verhaal van sommige getuigen. Een kolfje naar haar hand.

"Ja, ik heb écht het gevoel dat 'Durf te vragen' me op het lijf is geschreven", zegt Siska. "Het ligt ook perfect in het verlengde van wat ik doe: ongegeneerd nieuwsgierig zijn. Ik weet graag veel van mensen, zonder dat het sensatie moet zijn. Zeker als het gaat over personen, figuren en groepen die wat verder van ons staan. De vragen die ik stel, zijn echt van mij en ik mag rustig zeggen dat iedereen mij zal zien zoals ik ben. Laat mij meteen ook duidelijk maken dat 'Durf te vragen' geen kopie is van 'Taboe'. Ik stel vragen aan mensen. Ik ben geen Philippe Geubels-kloon en maak geen stand-upvoorstelling."

"Om aan de nieuwsgierigheidsbehoefte te voldoen. Het zijn stuk voor stuk thema's met een scherp kantje. Onderwerpen waar sommige mensen misschien hun wenkbrauwen voor optrekken, zoals BDSM, priesters en polyamorie. Dat laatste is voor velen gewoon zoveel mogelijk seks hebben met zoveel mogelijk mensen, terwijl het dat helemaal niet is. Ik vond het heel interessant om dan met jonge, intelligente mensen te praten over wat het dan wél precies is. En ja, ik heb zelf ook wel wat geleerd. Ik probeer zonder vooroordelen in het leven te staan, maar iedereen heeft ze. Altijd. Dat is menselijk. Niks ergs, zolang die vooroordelen je leven niet gaan bepalen."

"Ik ben oprecht overtuigd van het principe dat als mijn kind gelukkig is, ik dat ook ben. Mijn kind mag alles-alles-alles ter wereld doen, als het maar gelukkig is. Het zou me niet deren mocht hij of zij anders zijn."

"Niet echt. Al waren er wel getuigen die bepaalde dingen niet echt aan Vlaanderen kwijt wilden. Toen ik rolstoelgebruikers naar hun seksleven vroeg, kreeg ik vaak een kort en duidelijk antwoord. En neen, ik vroeg dan niet door. Ook al heet dit programma 'Durf te vragen'. Laten we vooral ook beleefd blijven in onze samenleving. Bij elke opname was het aftasten wat kon en niet kon, welke grapjes je kon maken en welke niet. Hoe diep je al dan niet kon graven. Wat wel en niet werd geapprecieerd."

"Geen enkele keer. Dat heeft vooral te maken met de manier waarop ik vragen stel, denk ik. Dat iedereen mij kende, maakte het natuurlijk lichtjes anders. Bij de meesten was het een voordeel. Velen vonden me een warme moeder, één getuige omschreef me zelfs als vrolijk agressief. Die had me goed door. (lacht)"

'Durf te vragen'

Eén

20.40 uur