Covid-19 tast in hoofdzaak luchtwegen aan. Geen enkel excuus dus voor doldwaas voorstel van Demir

Covid-19 is in hoofdzaak een ziekte die de luchtwegen aantast. Voor zover bekend heeft het geen directe impact op het gezond verstand. Er is dus geen enkel excuus voor het doldwaze voorstel van Vlaams minister Zuhal Demir (N-VA) om mensen met een tweede verblijf aan de kust een waardebon te geven. Door de maatregelen tegen het coronavirus moeten die tweedeverblijvers blijven waar ze gedomicilieerd zijn, en kunnen ze tijdelijk niet genieten van hun appartement op de zeedijk.

De coronapandemie doet de economie bloeden, zet bedrijven onder druk, en snijdt in de financiële ademruimte van talloze gezinnen. Dat onze regeringen nu en masse schulden maken om die mensen en bedrijven niet kopje onder te doen gaan, is de juiste keuze. Maar crisisbeheer is iets anders dan cadeautjespolitiek, waar sommige maatregelen toch veel van weg hebben. De Vlaamse regering kondigde bijvoorbeeld aan dat technisch werklozen een premie van 200 euro krijgen om hun energiefactuur te dekken – zelfs als ze maar één dag technisch werkloos zijn. Zo wordt het nog financieel interessant om een dag zonder werk te zitten. Als u het goed timet, kan u met uw partner een dag in bed blijven liggen terwijl u samen 400 euro casht.

Velen worden getroffen door deze crisis, maar kansarmen en mensen in een precaire situatie krijgen het harder te verduren dan wie aardig wat kapitaal heeft om op terug te vallen. Die eerste groep valt bovendien uit de boot bij het gros van de aangekondigde steunmaatregelen. Wie een eigen huis afbetaalt, kan uitstel vragen voor zijn lening – wie niet vermogend genoeg is om een woning te kopen, kan echter niet rekenen op uitstel voor de huur van zijn appartement. Toch vindt minister Demir het blijkbaar nodig om de vermogenden een extra cheque in de hand te stoppen.

Haar woordvoerder deed op Twitter nog een poging om de boel recht te trekken. “Dit gaat niet om geld geven aan tweedeverblijvers.” Ah bon. Neen, volgens die woordvoerder is het een idee om “op creatieve wijze zo snel mogelijk de lokale middenstand en cafés te doen heropleven.” Als dat zo zou zijn, waarom dan de waardebon enkel geven aan tweedeverblijvers – en waarom enkel aan de kust? Is een waardebon mevrouw Demirs idee van duurzaam relancebeleid?

Dit voorstel is ofwel dom, ofwel een onhandige manier om zich op te werpen als de stem van de vermogenden – ofwel allebei. Het goede nieuws is dat het ballonnetje geen kans kreeg om op te stijgen voor het algemeen weggehoond werd. Het slechte nieuws is dat het aantoont dat ook in crisistijden beleidsmakers het niet kunnen laten om aan zelfprofilering te doen. Misschien moet een Vlaamse minister zich dan ook even profileren voor de Vlamingen die zelfs zonder coronacrisis niet eens aan één verblijf raken?