De dienstencheque is al maanden de inzet van een strijd tussen de vakbonden en de bedrijven. De vakbonden eisen een beter loon voor poetshulpen, de dienstenchequebedrijven krijgen het steeds moeilijker omdat de loonkosten al negentig procent van hun uitgaven uitmaken en zij een stuk van de indexering van de lonen moeten bijpassen. Vlaams minister van Werk Hilde Crevits (CD&V) trekt dit jaar 16 miljoen extra uit om die indexering voor de volle pot bij te passen en wil de komende jaren 40 miljoen per jaar op tafel leggen, maar dat geld komt pas vrij als bedrijven en vakbonden de vredespijp roken én een deel van het geld gebruikt wordt om de arbeidsvoorwaarden voor poetshulpen te verbeteren.

Er is nochtans een manier om poetshulpen én dienstenchequebedrijven tegemoet te komen: de dienstencheque duurder maken. Volgens minister Crevits is dat “niet opportuun”, zeker nu zowat alles duurder wordt. Volgens arbeidseconoom Stijn Baert is dat geen verrassing: “Met een duurdere dienstencheque tref je de werkende middenklasse en daar hebben zowat alle partijen kiezers. Maar het is een feit dat poetshulp vooral een knelpuntberoep is door de arbeidsomstandigheden, dus moet je daar iets aan doen. Ik zeg ook niet dat de prijs van een dienstencheque sowieso omhoog móét. Je kunt de prijs koppelen aan het inkomen, maar daar houden de liberalen niet van. Je kunt spelen met de aftrekbaarheid van de cheque, er zijn genoeg mogelijkheden. Eigenlijk is er gewoon politieke moed nodig om die knoop door te hakken. De discussie aan de sociale partners overlaten is altijd gevaarlijk. Misschien moet de Vlaamse overheid wat meer het federale voorbeeld volgen: gewoon een deadline op dat sociale overleg plakken. Raken jullie er niet uit? Dan beslissen wij.”(tdl)