Japans experiment: honden wenen van geluk als ze hun baasje weerzien

De Japanse wetenschappers stelden een toename van tien procent vast in het volume traanvocht bij achttien honden die hun baasje na een hele tijd weer begroetten, ten opzichte van hun normale vochtigheid in de ogen. Bij een ontmoeting van de honden met andere kennissen die niet hun baasje waren, welden de tranen niet op bij de viervoeters. De vochtigheid werd gemeten door een minuut lang een stuk absorberend papier tegen de ogen van de honden te houden.

Bij de mens wordt een groter volume traanvocht gelinkt aan emotie. De Japanse onderzoekers vermoeden dat bij honden positieve gevoelens extra tranen kunnen opwekken. Dat zou ook moeten blijken uit een ander experiment, waar bij 22 honden het zogenaamde ‘liefdeshormoon’ oxytocine in de ogen kregen gedruppeld. Dat hormoon wordt in verband gebracht met gevoelens van vertrouwen, empathie en het opbouwen van relaties. De onderzoekers zagen opnieuw een toename van traanvocht en concludeerden daaruit dat een verhoging van oxytocine - bijvoorbeeld door het begroeten van een geliefde - mogelijk verantwoordelijk is voor de extra traanproductie bij honden. Tijdens hetzelfde experiment kregen sommige viervoeters een neutrale controlestof in de ogen en zij bleken geen extra tranen te produceren.

Maar andere wetenschappers zijn niet helemaal overtuigd van de conclusie van de Japanse collega’s en hameren vooral op de nood aan verder onderzoek. Volgens de critici is de studie uitgevoerd op een wel erg beperkt aantal honden. Bovendien is het perfect mogelijk dat het toevoegen van oxytocine aan de ogen van de honden gewoon geïrriteerde tranen veroorzaakte en geen tranen van blijdschap. Dieren gebruiken doorgaans het vocht in hun ogen om vuil weg te spoelen of hun zicht helder te maken. Eén studie is niet voldoende om een oogreinigende traan te kunnen onderscheiden van een emotionele traan, luidt de kritiek nog.

Een klassieke valkuil is verder dat we aan dieren menselijke trekjes gaan toekennen. En het onderzoek kwam tot stand nadat een van de wetenschappers, bioloog Takefumi Kikusui, had gezien dat zijn eigen poedel betraande ogen had toen ze haar pasgeboren puppy’s zoogde. Die emotionele betrokkenheid als inspiratie voor het wetenschappelijke onderzoek zou mogelijk belemmerend kunnen werken.

Ten slotte was er nog een derde experiment, waarbij menselijke deelnemers foto’s van honden met of zonder kunsttranen moesten beoordelen. Bleek dat de proefpersonen meer geneigd waren te willen zorgen voor de honden met betraande ogen. Dit suggereert volgens Kikusui en zijn team dat het ‘huilen’ zelfs een manier zou kunnen zijn voor honden om een emotionele band te smeden met hun baasjes.

Of honden ook wenen bij negatieve gevoelens is niet onderzocht in de Japanse studie, die gepubliceerd is in ‘Current Biology’.