Black Adam duikt plots op wanneer hij uit zijn cel in een mythische stad verlost wordt door een verzetsstrijdster. Adam, die door zijn moed superkrachten verwierf, zat immers vijfduizend jaar gevangen nadat hij zich verzette tegen de dictatuur van de farao. Omdat hij onkwetsbaar is, vinden de rebellen het handig om hem in te schakelen in hun strijd tegen de huidige dictatuur. Om zijn destructieve aard wat in te perken, krijgt Adam assistentie van de Avengers-achtige groep Justice Society of America met leden als Hawkman, Atom, Cyclone en Doctor Fate.

Met een prijskaartje van bijna 200 miljoen dollar moet Black Adam minimum 350 miljoen dollar en meer opbrengen om uit de kosten te komen. Die verantwoordelijkheid ligt nu op de schouders van Dwayne Johnson. Hij moet aan Warner bewijzen dat hij als kassamagneet de commerciële tegenvallers Birds of Prey, Wonder Woman 1984 en The Suicide Squad kan overstijgen. Op basis van zijn populariteit zou hij zelfs de megahit Aquaman moeten kunnen evenaren. Maar Black Adam richt zich als popcornfilm uitsluitend tot tienjarige jongens en fans van Rambo-films.

Het is een twee uur durende CGI-knokpartij met wat flauwe humor en een waterval aan onnozele ‘wijsheden’. Bovendien is Black Adam als personage behoorlijk saai. Hij kan alles wat Superman kan, maar is voor de rest een lege huls. Dwayne Johnson, die toch wel gevoel voor humor heeft, slaapwandelt door de film terwijl hij zijn dialogen met een stalen gezicht debiteert. Zijn partners lijken dan weer op de slappe DC-versies van bekendere Marvel-personages zoals Falcon, Ant-Man, Storm en Doctor Strange en de slechterik heb je ooit eens gezien in Clash of the Titans. Na het bekijken van Black Adam ben je pas echt nieuwsgierig naar wat Batgirl van Adil en Bilall had kunnen worden. (cc)

‘Black Adam’ speelt in de meeste bioscopen