De zaak ging aan het rollen op 6 december vorig jaar, toen het UZ in Gent het parket meldde dat er een kindje was binnengebracht met verwondingen die wezen op kindermishandeling. De feiten speelden zich af bij de zus van de verdachte, bij wie hij met de moeder van het kindje en andere familieleden was ingetrokken.

Op 3 december bracht E.B. na het avondeten de baby naar hun kamer. Een van de andere kinderen hoorde plots drie klappen en ging dat melden aan de vriendin van B. Zij snelde naar boven, maar de man zei dat er niets gebeurd was, dat het kindje sliep en zij het beter met rust liet. Terug in de woonkamer maande B. na enige tijd zijn vriendin plots aan om toch eens naar de baby te gaan kijken. Ze merkte dat het kind niet normaal reageerde en een enorme buil had.

Valpartij

E.B. ontkent het kindje geslagen te hebben, hij zou enkel spelenderwijze drie keer in de handen geklapt hebben. Volgens de moeder begon haar vriend echter steeds te roepen wanneer het kindje weende. Het jongetje bleek ook doodsbang wanneer hij hem vastnam. Enkele kinderen van de familie zagen soms dat hij het kindje sloeg. De wetsdokter stelde bovendien fracturen vast op drie plaatsen. Die konden niet veroorzaakt zijn door een simpele valpartij vond hij. De verwondingen wezen eerder op slagen met een hard voorwerp of het hoofd of met het hoofd tegen een hard oppervlak. Een van de jongens zei dat B. soms een kussen op de mond van het kindje duwde en zijn beentjes voor zijn gezicht plooide. Hij zou het kind ook hebben geschud, maar de man zei steeds dat het om te spelen was.

Het Openbaar Ministerie achtte zijn schuld bewezen en vroeg 36 maanden cel voor E.B. Meester Thomas Gillis vond dat er alleen maar aanwijzingen waren en geen harde bewijzen. Hij had ook grote twijfels bij de verklaringen van de getuigen, onder meer van de minderjarige kinderen. Gillis vroeg dan ook de vrijspraak voor zijn cliënt. De vrouw is na de feiten weer naar haar thuisland getrokken, samen met haar baby.

Vonnis op 18 april.