Oekraïense boeren riskeren hun leven doordat ze zelf hun velden vrij moeten maken van explosieven

Oekraïne staat nog steeds bekend als “broodmand van de wereld”. Betaalbare leveringen van tarwe, gerst en zonnebloemolie zijn van cruciaal belang voor de hongersnood in Afrika, het Midden-Oosten en delen van Azië.

De landbouwsector in Oekraïne is zwaar getroffen door de inval van Rusland. Volgens een evaluatie van de Kiev School of Economy bedraagt de schade momenteel 6,14 miljard euro.

De Oekraïense ontmijningsdiensten zijn overbelast. Hierdoor krijgen infrastructuur en burgerwoningen voorrang op boerderijen. Veel boeren in gebieden die nu vrij zijn van de Russische bezetting trekken aan de alarmbel. Ze kunnen niet langer wachten waardoor ze genoodzaakt zijn om zelf hun land vrij te maken van explosieven. De boeren riskeren hun leven in de hoop klaar te zijn voor het voorjaarsplantseizoen.

Naar verluidt hebben de boeren weinig keuze omdat ze van die inkomsten leven. Vorig jaar hebben ze de gewassen niet geoogst vanwege de oorlog en velen hebben ook de herfstzaaiperiode gemist.

Boer Oleh Uskhalo maakt zijn eigen velden vrij van explosieven. “Wij zijn een bedrijf en we huren arbeiders in. Ik kan ze niet naar een veld sturen waarvan ik weet dat er mijnen en bommen liggen. Iemand sturen om zichzelf op te blazen? Dat kan ik niet doen”, vertelt hij waardoor hij genoodzaakt is om het zelf te doen.

Bovendien moeten de boeren het hoofd bieden aan de stijgende productie- en transportkosten als gevolg van de blokkade van veel havens aan de Zwarte Zee door Moskou.

De dubbele crisis zorgt ervoor dat velen van hen hun inzaai terugschroeven. Knelpunten bij het vervoer van graan over land en zee leiden ook tot verliezen waardoor de verwachting is dat de graanproductie met 20 tot 30 procent zal afnemen. Faillissementen dreigen dan ook voor veel Oekraïense boeren in het door oorlog verscheurde land, die moeite hebben om gewassen te zaaien te midden van wijdverspreide mijnvervuiling.

“Als we de apparatuur repareren, kunnen we nog een jaar doorgaan. Dit zonder hulp van de overheid en zonder vergoeding voor de oogst van vorig jaar want die is afgebrand”, gaat Uskhalo verder. “Ze hebben een compensatie beloofd, maar als de oorlog voorbij is en de velden zijn niet ontmijnd, dan zullen ze die niet inzaaien.”