Zoektocht naar Spaanse peuter Julen: kroniek van een aangekondigde dood

Het is zondag 13 januari in het Zuid-Spaanse dorpje Totalán, niet ver van Malaga. Vader José Roselló en moeder Victoria García brengen de dag door op de boerderij van een familielid, samen met hun tweejarig zoontje Julen. Papa José bereidt een paella voor terwijl Julen buiten speelt. Maar plots is hun zoontje verdwenen, bij een put. Niemand die weet wat er exact gebeurd is, maar er lijkt maar één mogelijkheid te zijn: Julen is in de put gevallen. José probeert zijn zoontje er uit te halen door zijn arm in de put te steken, maar weet op dat moment niet dat die meer dan honderd meter diep is. 

Bij de hulpdiensten loopt een telefoon binnen van een koppel dat in de buurt aan het wandelen is. “Een kind is een kleine waterput van 40 centimeter diep gevallen. Hij moet gered worden. De moeder is aan het huilen en schreeuwen.” Meteen worden de grote middelen ingezet: brandweer, ziekenwagens, lokale en nationale politie en de civiele bescherming.

Meteen wordt ook een firma ingezet die gespecialiseerd is in het schoonmaken van buizen en schachten. Twee medewerkers laten in de namiddag een camera zakken in de put, maar stoten op ongeveer 70 centimeter diepte op een steenhoop. Van Julen is geen spoor, ook wanneer er later aarde en puin naar boven wordt gezogen, zal de peuter niet te zien zijn. Toch gaan de reddingswerkers ervan uit dat de kleine peuter zich in de put bevindt. 

Ook de Guardia Civil helpt met gespecialiseerde teams mee met de reddingsactie. De put is amper 25 tot 30 centimeter breed, wat het onmogelijk maakt dat iemand er in zou afdalen om Julen te zoeken en te redden. De Guardia Civil haalt wel stukken puin en aarde naar boven om ze te analyseren op eventueel DNA. 

Al meer dan honderd reddingswerkers zijn ter plaatse, net als verschillende bedrijven die hun gespecialiseerde hulp aanbieden. Stilaan wordt duidelijk dat Julen via de put zelf redden onmogelijk wordt: op 24 uur tijd is er amper 30 centimeter aan puin uit de put gehaald. Bedoeling is een nieuwe verticale tunnel te graven tot op de diepte waar Julen zich waarschijnlijk bevindt, en later een horizontale.

‘s Ochtends vindt de Guardia Civil via de camera in de put een zakje snoep en de drankbeker van Julen terug.

De reddingswerkers zetten alles op alles om Julen levend terug te vinden, maar de hoop slinkt met de dag. Julens ouders krijgen psychologische begeleiding, maar worden voorbereid op het ergste. Heel Spanje en bij uitbreiding de wereld leven mee met de ouders.

De Spaanse luchtmacht wordt naar het Noord-Spaanse Asturias gevlogen, waar ze een gespecialiseerd mijnwerkersreddingsteam oppikken dat naar Malaga wordt overgebracht. Zij zullen de horizontale schacht graven in de hoop zo bij Julen uit te komen. 

Op woensdag brengt de DNA-analyse duidelijkheid: de haren die in de put zijn teruggevonden, behoren wel degelijk toe aan de 2-jarige peuter. Julens papa spreekt de pers toe: “Ik heb weer een beetje hoop. Dat dit niet stopt tot we mijn zoon hier levend uit kunnen halen.”

Op vrijdag komt eindelijk de grote boormachine aan die een nieuwe verticale put moet graven naast de put waar Julen is ingevallen. De boor, 30 meter lang en 130 ton zwaar, moest in twee delen aangereden worden, bovendien moest eerst nog de weg richting de boerderij versterkt worden. Het boren verloopt door de harde rotslagen moeizaam. Op zondag zitten de reddingswerkers slechts 45 meter diep.

Julen is nu al meer dan een week vermist. Het boren van de verticale schacht gaat verder, maar verloopt niet zonder slag of stoot. Op dinsdag blijkt dat de put te schuin is gegraven, waardoor de buizen die de put tegen instorting moeten beschermen ergens halverwege bleven steken. Er moet opnieuw geboord worden, terwijl de tijd onverbiddelijk weg tikt.

Op donderdag kan een achtkoppig team van mijnwerkers eindelijk afdalen in de geboorde schacht om beneden nog vier meter horizontaal te graven. Het lijkt dan nog een kwestie van uren, misschien een dag. 

De tegenslag blijft: de reddingswerkers naderen Julen heel traag. De reddingswerkers stoten op extreem hard gesteente, die het gebruik van explosieven noodzaakten. Tot vier keer toe moet een mini-explosie ervoor zorgen dat de tunnel verder afgegraven kon worden.

Wanneer de mijnwerkers in de nacht van vrijdag op zaterdag eindelijk de schacht bereiken waarin de jongen gevallen was, werd om 01.25 uur zijn levenloze lichaam aangetroffen op ongeveer 70 meter diepte. Zijn lijkje wordt nog diezelfde nacht weggereden.