De ware reden waarom Sigrid Spruyt het journaal verliet: “De VRT is verziekt, rot en tragisch”

De laatste zes jaar van haar carrière als journaalanker hield Sigrid Spruyt een dagboek bij, dat verschijnt vandaag in boekvorm. Het is een somber verhaal waarin ze beschrijft hoe ze haar journalistieke droom in rook zag opgaan. “De VRT is verziekt, rot en tragisch”, schrijft ze onder meer in een vlaag van woede.

“Mijn dagboek beschrijft alleen mijn laatste jaren bij de VRT, een periode waarin ik me steeds minder thuis voelde in het huis”, vertelt Sigrid Spruyt in het weekblad Knack. “Bijna twintig jaar was ik een meubel geweest in menige huiskamer en toen verdween ik plots, met als verklaring die schminkallergie. Ze was geen verzinsel, maar het ware probleem was een nieuwsallergie. Ik vond dat het met de samenleving de verkeerde kant opging en dat de media en het tv-journaal daar een grote rol in speelden.”

“Ik vond dat ze fanatisme en onverdraagzaamheid aanwakkerden, populisten in de kaart speelden en daar geen verantwoordelijkheid voor opnamen. Dat is misschien wel de belangrijkste beweegreden om het dagboek te publiceren. Omdat het er volgens mij intussen niet beter op geworden is, integendeel. Mijn dagboek is hier niet voor niets meer dan tien jaar onaangeroerd blijven liggen. Door het te publiceren zal ik onvermijdelijk mensen kwetsen. Er kunnen er zijn die er een afrekening in zien, terwijl dat niet de bedoeling is.”

_{(Lees verder onder de foto)}

Spruyt vertelt dat haar partner Raymond haar de echte waarden in het leven heeft leren kennen. “Het leven met Raymond (van het Groenewoud, red.) in de opperste schoonheid van de muziek stond haaks op de lelijkheid van de nieuwsdienst. Het nieuws was als een dagelijkse dosis vergif, die me langzaam maar zeker ziek maakte. Op de langere termijn bleek het niet vol te houden. Het was als uitzichtloos zwerven in de woestijn, tussendoor opgenomen worden in een oase, en dan, hup, weer de woestijn in.”