5 buitenaardse rampen die de mensheid kunnen uitroeien

We moeten er onze slaap niet meteen voor laten, maar wetenschappelijk gezien kunnen bepaalde gebeurtenissen die zich buiten onze planeet afspelen ons helemaal uitroeien. Het hangt meestal van erg groot toeval af, maar er is wel één zekerheid: na ongeveer 2 miljard jaar zal de zon onze oceanen volledig opbranden en is het onherroepelijk gedaan met ons. Maar dat ligt nog héél erg ver weg. Tegen dan kunnen ons ook potentieel de volgende scenario’s overkomen:

Simpel gesteld: als een enorme massa uit de ruimte aan hoge snelheid op de aarde zou crashen, dan zou dat kunnen leiden tot massa-extinctie. Dat soort incidenten is uiterst zeldzaam. We kunnen nog makkelijk miljarden jaren verder zonder zo’n fatale inslag. De laatste keer is intussen alweer 65 miljoen jaar geleden, toen de dinosaurussen uitgeroeid werden. Een reële dreiging is de komeet Swift-Tuttle, waaraan we de Perseïden-meteorenzwerm te danken hebben. De komeet zou in het jaar 4479 kunnen inslaan op de aarde, al blijft die kans klein.

Een heftige uitbarsting van hoogenergetische gammastraling - met een energie-uistoot die honderden keren groter is dan de straling van een supernova-uitbarsting - zou de ozonlaag kunnen vernietigen, wat de ondergang van de mensheid zou betekenen. Dat kan alleen als een van de stralen naar de aarde is gericht en voldoende dichtbij is, te weten binnen ongeveer 6.000 lichtjaar. Die kans is amper één keer in één miljoen jaar. De uitbarsting kan erg kort zijn maar ook minutenlang duren.

De Melkweg zit vol sterren, planeten, sterrenresten en zwarte gaten. Als daarvan iets door ons innerlijke zonnestelsel gaat, dan zou dat door de zwaartekracht onze planeet kunnen verstoten en ons allemaal vernietigen. Dat kan alleen gebeuren als de ster even dicht bij de aarde komt als de zon, en die kans is minder dan 1 op 1 miljard. Als het toch zou voorvallen, dan zou de aarde in korte tijd bevriezen en zou het menselijke leven er uitsterven.

Supernova’s hebben onze planeet al vaker belaagd, tot nu toe zonder noemenswaardige schade. Een supernova van het meest voorkomende type II op minder dan 25 lichtjaar van de aarde zou een bedreiging voor onze ozonlaag kunnen vormen, maar dat is een hoogst uitzonderlijk fenomeen. Het komt naar schatting minder dan één keer in een paar miljard jaren voor.

De zon zal ons uiteindelijk verbranden, dat is onvermijdelijk. Vandaag kookt het water van de zee enkel als er lava vrijkomt bij een vulkaanuitbarsting of als er iets anders superheets in de oceaan terechtkomt. Maar dat verandert ooit. De zon is sinds haar ontstaan toegenomen qua omvang, helderheid en temperatuur, en die kenmerken zullen ook in de toekomst blijven evolueren. Binnen de twee miljard jaar zal de energie van de zon zo fel zijn dat het de oceanen zal doen koken en zo een einde zal maken aan het leven op aarde.