Het is niet De Wever zelf die de term bedacht heeft. Bij onze noorderburen is het woord al enigszins ingeburgerd. Het eindigde er vorig jaar zelfs als tweede in de verkiezing van ‘woord van het jaar’. Van Dale definieert het als volgt:

Iemand die er dus doorgaans wel stevige principes op nahoudt, maar die wel opzij zet om zich te buiten te kunnen gaan aan drugs.

De term dook in Nederland voor het eerst op na een toespraak van Erik Akerboom, het hoofd van de Nederlandse politie. In april vorig jaar had hij het over het ‘normaliseren’ van het druggebruik in zijn land, en daarbij haalde hij volgens de populaire krant De Telegraaf uit naar de ‘yogasnuivers’. ‘Hoogopgeleide twintigers en dertigers streven een ultra gezond leven na door de week maar worden in het weekend stomdronken en nemen cocaïne en diverse andere pillen. Op deze manier wordt drugsgebruik genormaliseerd. Geromantiseerd.’

Verkeerde vertaling

Een niet onbelangrijk detail dat de vreemde klank van het woord ‘yogasnuiver’ verklaart: Akerboom heeft dat woord helemaal niet uitgesproken. Hij hield de toespraak in het Engels, en had het daar over ‘cocaine yogi’, merkte Ton den Boon, de hoofdredacteur van Van Dale op kort nadat het woord voor het eerst verscheen. Een term die Akerboom overigens niet zelf bedacht heeft, maar in het Engels al meer dan tien jaar opduikt.

Andere Nederlandse kranten kozen voor vertalingen als ‘cocaïneyogi’s’, wat nog enigszins steek houdt. Maar het is de vreemde vertaling van De Telegraaf, ‘yogasnuiver’, die genomineerd werd als woord van het jaar, en nu ook zijn intrede in Vlaanderen maakt.