Qua amusement gaat er niks boven de podcast van Lance Armstrong - dankzij het geklungel van Hincapie

Klassementsrijders op amper een handvol minuten van elkaar, ritten waarin het aanvallen regent en onvoorspelbare massaspurten. De Tour de France is met voorsprong het spannendste wat dezer dagen op tv te zien is. Maar omdat dat in het verleden vaak anders was, namen de televisiezenders die met het Tour-circus uit willen pakken hun voorzorgen om de boel bij slaapverwekkende ritten een beetje op te leuken. De Amerikaanse zender NBC bijvoorbeeld investeerde fors in een nagelnieuw systeem om het precieze verloop van zo’n massaspurt in de Tour aanschouwelijk te maken. Ze maken gebruik van augmented reality-technieken om op een 3D-versie van het parcours rennertjes in hologramvorm heen en weer te bewegen. Dat laat de commentatoren toe om uiterst gedetailleerd te tonen wie wel en wie niet het juiste wiel wist te kiezen. 

Leuk, dat zeker. Maar wel een beetje aan de dure kant. Dat was althans wat Lance Armstrong na de eerste kennismaking met het nieuwe NBC-speeltje vond. De dopingzondaar en officieus zevenvoudig Tour-winaar houdt er sinds een aantal jaar een eigen podcast op na waarin hij na elke etappe de gebeurtenissen in de Tour becommentarieert. The Move, zoals de uitzending heet, groeide binnen de kortste keren uit tot een fenomeen. Sponsors stonden te dringen voor de deur en het beschikbare budget schoot de hoogte in. 

Wit konijn

Armstrong gebruikte die extra dollars om het aantal wedstrijden uit te breiden waarover hij zijn licht liet schijnen. De budgetverhoging zorgde er ook voor dat The Move tegenwoordig niet alleen te beluisteren maar ook te bekijken is via Facebook en YouTube. Maar geld om een speeltje zoals dat van NBC aan te schaffen is er – voorlopig – nog niet. En dus tovert Armstrong een wit konijn met de naam George Hincapie uit zijn hoge hoed. Die Hincapie was in het peloton al de trouwe luitenant van Armstrong en komt nu ook in The Move de kastanjes uit het vuur halen. 

Met behulp van een paar glazen water en een handvol –uiteraard gesponsorde – blikjes cold brew-koffie doet Hincapie na elke massaspurt een poging om het verloop ervan te analyseren. En dat verloopt niet altijd even vlekkeloos. Hincapie raakt af en toe even de draad van zijn betoog kwijt, durft weleens vergeten welk blikje Viviani is en welk glas Caleb Ewan moet voorstellen en probeert tussendoor de sarcastische commentaren van Armstrong te pareren. Of zijn reconstructies even correct zijn als die van NBC, daar valt dus over te discussiëren. Maar qua amusementswaarde kan geen enkele hologram aan het geklungel van Hincapie tippen.