Zwangere Guy blikt terug op gitzwarte jeugd in videoclip: “Mijn moeder werd geslagen door een vuile hond”

Hij wordt weleens het “enfant terrible van de Brusselse laidback rap” genoemd. Maar de kindertijd van Gorik van Oudheusden blijkt eerder de grote schrikaanjager, leer je in zijn nieuwste song ‘Gorik Pt. 1’. Een intens, hartverscheurend en authentiek relaas waarmee Zwangere Guy zijn soloplaat inleidt.

In ‘Dokter Guy’ rekende hij eerder al af met zijn zware verleden, maar de monsters blijken nog niet allemaal uit de kast. ‘Gorik Pt. 1’ torpedeert je gemoed, met harpoenscherpe teksten. De song doet overigens wat denken aan ‘Dear Mama’ van 2Pac. Ook Gorik van Oudheusden (30) schreef een brief aan zijn moeder, maar verpakte die tegelijk als ijskoud dreigement aan zijn tweede stiefvader, die nu in de gevangenis zit. Een ploert die zijn weerga niet kent, als we afgaan op zinnen als: “Ik begraaf u met een grote smile / pissend op uw graf voor alles wat ge haar hebt aangedaan / Ik smijt u waarschijnlijk in een Waals kanaal.”

Verhuizen

Sinds zijn dertiende zit van Oudheusden “standaard vol met haat” klinkt het elders nog. “Ik had tot dan een vrij goede opvoeding”, vertelt de ‘Baron van Brussel’. “Maar na een stommiteit van mijn pa zijn mijn ouders uit elkaar gegaan. Ik was toen negen. Even later leerde mijn moeder een andere man kennen – een goeie kerel, die helaas te zwaar aan de drank raakte. Mijn tweede stiefvader… dat is een ander verhaal. Dat was een klootzak, een manipulator en een drugsverslaafde. Over hem gaat deze tekst. Die gast is ooit onder valse voorwendselen bij de flikken binnen geraakt, stal in beslag genomen drugs en verkocht die weer door. Dát soort vuile rat. Van de ene dag op de andere moesten we verhuizen en kwamen we bij hem thuis terecht. Ik was veertien, maar kreeg zelfs geen kamer: het was slapen op de grond of in de zetel.”

“Op mijn veertiende heb ik met hem gevochten, en ben ik bij vrienden ingetrokken. Mijn echte vader woonde sowieso te ver weg en ik wilde absoluut in Brussel blijven. Eén keer per week zag ik mijn pa nog. Rond die periode ben ik gaan werken in de bouw, op mijn vijftiende woonde ik op mezelf. School? Nee, dat kwam er niet meer aan te pas. School was slecht voor mij: ik zat op mijn veertiende nog steeds in het eerste middelbaar. Niemand had me daar iets te zeggen.”

Toen hij school en haardstee achter zich liet, is hij zijn moeder gaan haten, bekent van Oudheusden. Al vier jaar heeft hij haar niet meer gezien. Toch schemert er nog veel liefde voor haar in de song: “Ik zie haar ook echt graag. Ik wil oprecht niet dat ze zich ellendig voelt om wat ik rap. Op het eind van de song zeg ik dan ook: “als kind blijf ik altijd op u kwaad / maar als de man die ik nu ben blijf ik altijd uw soldaat, mama”. Dat vat mijn gevoel helemaal samen. Ik blijf wel kwaad, omdat ik zéker trauma’s heb opgelopen door die kindertijd, terwijl zij de andere kant opkeek. Dit is mijn manier van verwerken.”

“Het wordt nog fucked up”

“Ik ben een jaar geleden aan deze song begonnen. Ik heb de tekst in etappes moeten schrijven. De eerste keer moest ik er gewoon mee stoppen omdat ik te nijg aan het huilen was. Dit is trouwens nog maar deel één. Die brief aan mijn moeder en aan die klootzak is nog niets, eigenlijk. Het wordt nog fucked up.”

Aan een hartverkillende zin als “mijn moeder werd geslagen door een vuile hond / verkracht, misbruikt waar mijn kleine zus bij stond” mag je inderdaad al uitgaan van het ergste. Off the record vertelt hij over de gruwel die zijn moeder en zusje hebben overleefd. “Ik voelde me verschrikkelijk schuldig toen ik van huis wegliep. Ik liet mijn kleine zusje achter bij die smeerlap. Ik ben egoïstisch geweest. Maar wat kon ik doen? Zij was elf, ik veertien en half verslaafd aan wiet.”

Hij overweegt om in een volgend deel van het vierluik in de huid van zijn moeder te kruipen. Maar dat is voor een volgende plaat. Afgaande op wat hij rapt in ‘Gorik Pt. 1’, wordt de sequel inderdaad even heftig. “Ik moet eerlijk zijn: ik besef niet meer hoe hevig deze lyrics moeten aankomen bij de buitenwacht. Ik hoor wel van anderen dat de woorden er stevig inhakken.”

Happy shit

De soloplaat die maart volgend jaar verschijnt, zal evenwel niet alleen bol staan van gitzwarte ontboezemingen. “Er is een deel storytelling, een deel happy shit en een deel onnozelheid-op-zijn-Zwangeres”, drukt van Oudheusden ons op het hart. “Ik heb meerdere personages in mijn hoofd: het is niet alleen Gorik en Zwangere Guy. Ik maak ook graag grappige liedjes. Maar nu moest ik echt die persoonlijke kant tonen. Mijn thuissituatie was van die aard, dat ik die kant zomaar niet onder de mat kon vegen. Die allesverterende woede is nog lang niet verdwenen.”