‘The Girl in the Spider’s Web’: vervolg op ‘The Girl with the Dragon Tattoo’ komt dicht bij de karikatuur

Hoe graag je Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist ook had teruggezien, doe het niet. Het vervolg op The Girl with the Dragon Tattoo – David Finchers Amerikaanse remake van het eerste deel van de millennium-trilogie – lijkt in de verste verte niet op het bronmateriaal. Nadat Fincher had bedankt om de franchise voort te zetten, werd de fakkel doorgegeven aan de Uruguayaanse regisseur Fede Álvarez. 

Die besloot de twee resterende verhalen uit de bekende trilogie te skippen en direct over te gaan naar het controversiële vierde boek, geschreven door David Lagercrantz. Om de verhaallijnen in het boek dan nog eens grondig om te gooien.

Oud als de straat

Het resultaat is een van de pot gerukte plot die normaal gezien gereserveerd is voor James Bond of Ethan Hunt. Lisbeth Salander (Claire Foy) moet de software Firefall, die toegang tot alle nucleaire wapens in de wereld verschaft, van de Amerikaanse overheid stelen. 

Haar opdrachtgever is de ontwikkelaar zelf, de IT’er Frans Balder (Stephen Merchant). Hij besefte te laat dat het niet zo koosjer is software te ontwikkelen waarmee iemand met één knop de wereld kan verwoesten. 

Na de hack zit niet alleen de secret service (in de persoon van Lakeith Stanfield) Lisbeth op de hielen, ook de geheimzinnige Spiders achtervolgen haar. Uit wanhoop schakelt ze de hulp van haar favoriete journalist Mikael Blomkvist (Sverrir Gudnason) in. Hij ontdekt dat The Spiders een connectie te hebben met Lisbeths verleden.

De titel van de film belooft een kluwen aan intriges. Maar de simpele plot van de held-die-de-wereld-redt-en-daarbij-zijn-verleden-tegenkomt is er eentje zo oud als de straat. Álvarez laat dan maar af en toe een hooiwagen over het scherm kruipen om te hinten dat er iets spannends staat te gebeuren. Dan volgt wellicht een van de vele achtervolgingen, die elke keer iets absurder worden. Zo zet Lisbeth, ingespoten met dodelijk gif maar high op de amfetamines, de achtervolging in terwijl ze een andere auto hackt én er een dode in de passagierszetel zit. Of vliegt ze met haar motor een bevroren meer over om aan de politie te ontsnappen.

Batmobile

U snapt het: punkhacker Liesbeth Salander is een superheld geworden. 

Het is positief dat ze eindelijk de échte protagonist is, in plaats van de womaniser Mikael. Of Salander al dan niet een feministisch icoon is, stond al even ter discussie. Maar het staat buiten kijf dat de panseksuele, autistische hacker een interessant personage was. Nu wordt haar motor ingeruild voor een auto met Batmobile-allures, krijgt ze een salamander als huisdier (Salander, snap je?) en lijkt ze beveiligingscamera’s te hacken met een enkele blik. 

Wat een blunder om een karikatuur te maken van een vrouw die seksueel mishandeld werd, haar traumatische verleden gereduceerd tot een banale backstory. “The only thing you cannot do is betray the character and do a bad adaptation of it. That would be the biggest sin”, vertelde Álvarez aan Indiewire. Awel ja, we zouden het zelf niet beter kunnen zeggen.

Vanaf 21 november in de bioscoop.