Cecilia Bartoli: “Ik hou niet van vliegen, tenzij met mijn stem”

Twintig jaar geleden kwam Cecilia Bartoli (°1966) op de proppen met een album vol Vivaldi-aria's, op een moment waarop zijn vocale repertoire nog niet zo bekend was. “Het was virtuoos vuurwerk toen,” zei Bartoli in “Van Gils en gasten”. Op haar nieuwe plaat is een intieme, diepe, melancholische Vivaldi te horen. “Zijn muziek zit vol kleur en emotie. Zijn eenvoudige melodieën gaan recht naar je hart, soms zijn het ook heel veel noten.”

Cecilia Bartoli is een ster, die op haar 52e nog altijd schittert op podia in de hele wereld. Die reizen maakt ze zelden met het vliegtuig. Ze verkiest de trein, de auto en voor de Verenigde Staten: vijf dagen per boot. In Brussel is haar echtgenoot erbij, maar meestal ook haar moeder, haar zanglerares. De beide ouders van Bartoli waren operazangers; van hen stak ze veel techniek op. “Techniek doet je langer meegaan. Een stem is misschien op zijn best tussen je 30e en je 45e, maar dankzij een goede techniek kun je langer doorgaan.”

“Wat zo fascinerend is aan de stem, is dat dit instrument vanbinnen zit, in tegenstelling tot de piano of de viool. Je hebt veel verbeelding nodig en het kost tijd om eraan te wennen. Een stem is kleur, en met een stem moet je schilderen,” vindt Bartoli. Bijvoorbeeld in een duet met viool, hobo of klarinet. “De stem is toch wel het meest flexibele instrument.” Over haar bijzondere techniek zegt ze dat ze soms als een vogel moet klinken, met veel herhaalde noten. “Ik hou niet van vliegen, tenzij met mijn stem”.

“Iedereen zou moeten zingen, want zingen is therapie” vindt Cecilia Bartoli. "En iedereen kàn zingen, want we hebben allemaal een stem. De ene zal wel wat meer moeten oefenen dan de andere.”

In Bozar in Brussel zingt Cecilia Bartoli op dinsdag 20 november een bloemlezing van aria’s van Vivaldi, die ze doorheen “De vier jaargetijden” vlecht. Samen met Les musiciens du Prince, onder leiding van Gianluca Capuano en met Andres Gabetta op viool. 

Bartoli heeft trouwens een band met ons land. Ze is een grote bewonderaarster van de 19e-eeuwse zangeres Maria Malibran, zelf een vrijgevochten, internationale ster in die tijd. Malibran trouwde met de Belgische violist Charles de Bériot, maar hun geluk was van korte duur. Na een val van een paard overleed de zangeres op haar 28e. “La Malibran" ligt begraven op het kerkhof van Laken. Cecilia Bartoli bracht in 2007 een cd uit met liederen die ook Malibran zong en ze is een fervent verzamelaar van souvenirs van Malibran, van brieven tot juwelen die ze op scène droeg.