Mathieu Van der Poel: “De meeste hellingen ken ik alleen van tv”

Rood. Wit. Blauw. We moesten even in de ogen wrijven, maar we zagen het wel degelijk goed. Aan de horizon op de Haaghoek verscheen de Nederlandse kampioenentrui. Iets zwoegender dan we van hem gewend waren, maar weinig of geen uiterlijke sporen van zijn val in zijn eerste klassieke wedstrijd ooit. Je moest er bijna bij zijn om het te geloven.

Nog geen dag eerder lag dezelfde renner in de ambulance op weg naar het ziekenhuis van Oudenaarde. Weg voorjaar. Niet dus. Op dag één na Nokere Koerse ging de geplande verkenning van de finale van de Ronde van Vlaanderen gewoon door.

Mét een geblutste Mathieu van der Poel. Echt veel schaafwonden hield hij volgens de ploegleiding niet over aan zijn buitelingen op de kasseien in Nokere. Wel - en vooral - een pak kneuzingen. "Mathieu staat over zijn hele lijf vol met blauwe plekken, vooral zijn heup dan", klonk het. De wereldkampioen veldrijden was iets laconieker. “Op kasseien vallen is nooit aangenaam. Het eerste moment was pijnlijk. Het kwam wel aan. Voor ik het wist lag ik in de ambulance, maar daar voelde ik geleidelijk aan dat het niet supererg was. Nu ben ik vooral stijf. Het zal nog een paar dagen duren voor dat gevoel wegtrekt, maar ik mag zeker niet klagen."

Risico's van het vak

Klagen deed Van der Poel ook niet over Max Walscheid. De Duitser liet zich woensdag midden in de sprint uitzakken en veroorzaakte zo de val. "Het was makkelijker geweest als hij dat aan de buitenkant van het peloton had gedaan, maar ik weet ook wel dat dat niet altijd mogelijk is. Ik neem niemand iets kwalijk. Het is een samenloop van omstandigheden, het hoort bij de koers. Plots lig je erbij zonder dat het je eigen schuld is. Risico van het vak."

Een ander onderdeel van het vak: parcourskennis. Van der Poel heeft het amper in de Vlaamse Ardennen. Net daarom stond daags na Nokere Koerse 110 kilometer uit de finale van de Ronde van Vlaanderen op het programma. 'MVDP' moest eerst nog zien of hij zich goed genoeg voelde om de tocht helemaal af te werken, maar dat bleek een formaliteit. Van de Haaghoek ging het naar de Muur om vervolgens halt te houden voor gebak op de Kanarieberg in Ronse. Daarna onder meer nog de Hotond, de Koppenberg, de Taaienberg, de Oude Kwaremont en de Paterberg.

"Het lukt goed om alles te memoriseren, maar het blijft moeilijk om namen op de stroken te plakken. Ik herken bepaalde punten van op tv, maar rijd er nu pas voor het eerst over. Vooral na de Koppenberg zitten er een paar pittige passages bij. Al moet ik zeggen dat de kasseien er op training altijd wel lastiger bij liggen. Hoe sneller je erover gaat, hoe makkelijker. De Koppenberg zelf ken ik natuurlijk vanuit de cross en in mijn jeugdjaren deed ik bij de junioren nog de Oude Kwaremont en de Paterberg in de Omloop Mandel-Leie-Schelde. De rest is nieuw. Het Muziekbos bijvoorbeeld (lacht). Mijn vader heeft me vroeger vooral meegenomen naar de Cauberg, die streek ken ik beter."

Van der Poel verkent vandaag met Corendon-Circus ook de finale van Dwars door Vlaanderen. Een nieuwe snelcursus hellingen. Zondag volgt alweer de GP van Denain. Tijd om stil te staan bij zijn val is er dus niet. "Hij zal in Denain niet met de handrem op rijden", zegt performance manager Kristof De Kegel. "Fysiek zal hij door de naweeën van zijn val misschien een beetje beperkter zijn, maar het is niet zo dat hij nu plots niet gaat meesprinten uit schrik voor een valpartij."

De Nederlandse kampioen denkt er net zo over. Aan het eind van zijn verkenning blikt Van der Poel in het Centrum Ronde van Vlaanderen alweer vooruit. "Ik kijk uit naar de komende wedstrijden. Het is allemaal nieuw en spannend." Stijn Devolder zat ernaast en wreef net als ons nog eens in zijn ogen. "Had je me net na Nokere verteld dat hij hier zo zou zitten, ik had het nooit geloofd."