taslima_74@yahoo.com www.taslimaakhter.com

Dit kan u doen om "schone" kleding te eisen 

Zes jaar geleden stortte de Rana Plaza-fabriek in Bangladesh in. Daarbij lieten 1.138 textielarbeiders het leven. Na de ramp zijn volgens de internationale beweging "Fashion Revolution" de arbeidsomstandigheden van textielarbeiders amper verbeterd. In een internationale campagne roept de beweging consumenten op om een foto van hun kleren te posten met de hashtag #whomademyclothes. Medeoprichter Tatiana De Wée legt uit waarom consumenten op die manier hun stem moeten laten horen.

opinie
Tatiana De Wée
Tatiana De Wée is medeoprichter van de Belgische afdeling van Fashion Revolution

Zes jaar na de instorting van Rana Plaza moeten we de druk op merken en overheden blijven opvoeren. Nog altijd werken kledingarbeiders in de meest penibele omstandigheden en krijgen ze de laagste lonen.

Maar ook de impact van de kledingproductie op het milieu blijft gigantisch. Laat je stem klinken en roep merken ter verantwoording door te vragen: #whomademyclothes.

1.138. Zoveel kledingarbeiders stierven toen Rana Plaza, een gebouwencomplex in Bangladesh, instortte. Het was de grootste ramp in de kledingindustrie ooit. Wereldwijd waren de ogen gericht op Bangladesh, het grootste productieland van kleding na China.

Onder het puin: kledinglabels van onder meer Benetton en Primark. Het was niet alleen een ramp, het was een symbooldossier: voor fabrieken die niet veilig waren, voor kledingarbeiders die veel te lage lonen kregen en voor het ontbreken van vakbonden die deze ramp hadden kunnen voorkomen.

Arbeiders die in Bangladesh vredevol protesteren voor een hoger minimumloon worden gearresteerd en mishandeld

De internationale scène kon niet anders dan reageren. Hieruit vloeide het  Bangladesh-akkoord  (Bangladesh Accord on Fire and Building Safety) voort: een bindend akkoord tussen merken, internationale vakbonden en ngo's. Dankzij dit akkoord - dat door meer dan 200 merken werd getekend - zijn meer dan 1.500 fabrieken geïnspecteerd en zijn er veiligheidsproblemen verholpen.

Dat akkoord liep vorig jaar echter af. Gelukkig is een nieuw akkoord in het leven geroepen: het Bangladesh 2018-transitie-akkoord. Dit leek goed te lopen tot de overheid in Bangladesh er een stokje voor begon te steken. De overheid wil het akkoord namelijk laten uitdoven.

De overheid stelt dat haar inspectieprogramma sterk genoeg is. Volgens verschillende internationale instanties -waaronder de Internationale Arbeidersorganisatie (IAO)- klopt dit niet en dreigt de veiligheid van de fabrieken weer te dalen wanneer de overheid het akkoord belemmert. Verdere uitspraken van het Hooggerechtshof volgen na 19 mei, tot dan blijft het akkoord verder van kracht.

Volgens mensenrechtenbewegingen zijn tot 11.600 arbeiders ontslagen

Daar stoppen de problemen niet in Bangladesh. Arbeiders die vredevol protesteren voor een hoger minimumloon worden gearresteerd en mishandeld. In een rapport dat vorige week uitkwam, spreekt Workers Right Consortium van de ergste repressie in Bangladesh in twee decennia. 

Volgens mensenrechtenbewegingen zijn tot 11.600 arbeiders ontslagen. Ook buiten de grenzen van Bangladesh zijn de problemen in de kledingsector legio: uitbuiting en mishandeling zijn schering en inslag.

En dat raakt mij. Daarom doe ik mee aan de campagne van Fashion Revolution. Als consument heb ik ook een stem en wil ik dat ook merken zich de hele situatie aantrekken, daarom vraag ik hen: who made my clothes?

Miljoenen mensen doen tijdens Fashion Revolution Week mee met de actie. Over heel de wereld worden foto's verspreid waarbij mensen het merk van de kleding die ze aanhebben, taggen in een post op sociale media en zo kledingmerken ter verantwoording roepen en meer transparantie eisen met de hashtag #whomademyclothes.

Ook het milieu verdient dat, want ook daar wringt het schoentje. Het lijdt en kreunt onder de kledingproductie. Volgens een recent rapport is de kledingindustrie namelijk verantwoordelijk voor 8 procent van de broeikasgassen.

Het kleuren en behandelen van textiel draagt tot 20 procent bij aan de watervervuiling veroorzaakt door industrieën. En daarnaast is kleding de voornaamste bron van microplastic in de oceanen. De sector is verantwoordelijk voor 34,8 procent van de totale hoeveelheid.

Het is dus tijd voor een revolutie. Een fashion revolution. Doe je mee?

VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.

Meest gelezen