HERBELEEF. Antwerp wint incidentrijke match tegen Standard

Geen Carcela in de ploeg bij Standard: je kijkt er toch van op, als je weet dat hij een jaar geleden samen met Edmilson de grote man was in Play-off 1. Al had Michel Preud’homme erop gehint natuurlijk, door te zeggen dat hij “niet de absolute wil heeft om 3 of 4 procent beter te worden.” Net als aanvoerder Mpoku vertrekt Carcela normaal gezien na dit seizoen – hun éígen keuzen, volgens de coach.

Ook bij Antwerp viel een clubicoon (weer) naast de ploeg. ‘Geoffke Deurne-Noord’ – ook wel Hairemans genoemd, of was het omgekeerd? – zat zelfs in de tribune. In dit geval geen haan die ernaar kraaide, en dat kan alleen maar betekenen dat het héél goed gaat met de Great Old – anders zou je de fans nogal horen. Eind april nog een thuismatch met als inzet een gedeelde tweede plaats: het zijn hoogdagen voor de oudste club van het land.

Groggy Laifis

Standard heette voor de start van de play-offs nog de grote titeloutsider te zijn, maar van dat gevoel bleef niet zo veel meer over, als je vóór de match de mensen bezig hoorde. En Antwerp heet nu al twee jaar een defensieve/negatieve ploeg te zijn, maar het probeerde zijn tegenstander gisteravond toch weer meteen naar de keel te grijpen. Door hoog druk te zetten, constant van positie te wisselen én door linksback Laifis in de rug te pakken. Opare, Lamkel Zé, Haroun, later nog Baby: ze gingen één voor één over de Cyprioot, die groggy was na een kopduel met Opare. Halverwege de eerste helft werd hij uit zijn lijden verlost en gewisseld. Ook Opare, die tijdens de week al met spierklachten zat, moest eraf.

Qua kansen was het wel een mager beestje, ook aan de overkant. Lamkel Zé stelde Ochoa van ver een keer op de proef, Marin deed hetzelfde met Bolat. Iets na het half uur dan tóch gejuich op de tribunes, Verboomen wees immers kordaat naar de stip. Na een voorzet van Lamkel Zé had Kosanovic Baby gehinderd in de zestien, de penalty leek logisch. Mbokani zette hem ook koeltjes om. Het moeilijkste was nog de discussie met ploegmaats Lamkel Zé en Refaelov, die ook graag hadden getrapt. De eerste omdat hij het kind uithing – hij ging klagen aan de bank, de met zijn armen wijd gesperde Bölöni begreep er niks van. De tweede omdat hij altíjd trapt, zijn 33ste verjaardag vierde én graag het ongelijk van Standard wilde bewijzen. De Rouches waren vorige zomer geïnteresseerd, maar voorzitter Venanzi hoefde Refaelov niet.

Dank u VAR

De 1-0 bracht leven in de brouwerij en de ruimtes werden al wat groter. Noch Haroun noch Baby kon er echter 2-0 van maken en dat beklaagden ze zich. In de 49ste minuut – vóór rust want ze speelden lang over – was daar plots Zinho Vanheusden die na een voorzet van Marin helemaal vergeten werd aan de tweede paal en er toch nog 1-1 van maakte. Op een diefje.

Vlak na rust was ook de 1-2 in de maak. Dit keer legde Verboomen de bal voor Standard op de stip, nadat Arslanagic Emond onderuit had geschoffeld. Hij had het zelf niet gezien, maar de VAR verbeterde hem terecht. Emond zelf zette zich achter de bal, klaar voor zijn zeventiende van het seizoen, maar mikte vervolgens op Bolat en… schoot ook nog de wenkende rebound hoog over. Je zag Preud’homme op de bank denken: als dit al niet lukt…

Die enorme missers gaven Antwerp uiteraard een enorme boost. Het ging nu zélf op zoek naar een nieuwe voorsprong en werd op het uur ook beloond. Alweer werd er geschreeuwd om een strafschop, na een duwtje op Mbokani, maar Lamkel Zé trok zich er niks van aan. De Kameroener hield de bal in het spel en ramde hem laag voorbij Ochoa. Door het dolle heen was hij – dit keer in positieve zin. Hij haalde nog een papiertje tevoorschijn om zijn FIFA-maatje Nando Nöstlinger – kapitein van de beloften – te begroeten.

Bierdouche

Standard mocht vol aan de bak, maar het toonde simpelweg te weinig kwaliteit. Verder dan een goeie vrijschop van Marin, gered door Bolat, kwam het aanvankelijk niet. Helaas – voor iedereen – bleek ook de kwaliteit van het bier niet je dat want enkele supporters achter de bezoekende dug-out vonden het nodig om hun bekertje richting Preud’homme te gooien. Ook Philippe Clement maakte het hier al mee, het blijft beschamend. Verboomen twijfelde niet en stuurde beide ploegen naar binnen.

Na een tiental minuten konden we hervatten en was de vraag of misschien de ingevallen Carcela nog iets kon betekenen. Of hij zijn ploeg misschien 3 à 4 procent beter kon maken. Het antwoord luidde ‘neen’. Er was alleen nog opschudding toen Lamkel Zé na een slag op Mpoku een rode kaart kreeg. ‘Van antiheld naar held’, wilden we schrijven, maar we waren iets te snel. Gelukkig voor hem hield zijn tien ploegmaats stand.