“Als Billy Joel Mister Piano Man is, dan ben ik Miss Piano Man”, zei Elton John ooit. Met die nichterige neigingen valt het tegenwoordig nogal mee. De Britse senior droeg zaterdag natuurlijk een pak met glitters en ook zijn gouden schoenen konden niet ontbreken, maar voor het overige was de kitsch in dit concert ver te zoeken.

Elton John begon om tien voor acht te spelen - tien minuten te vroeg dus - zodat een deel van het publiek pas binnenkwam op de tonen van Funeral for a friend / Love lies bleeding, de openingssong met de dubbele titel uit Johns legendarische album Goodbye yellow brick road uit 1973.

Dat plaatje is een van de allerbeste cd’s uit de popgeschiedenis. John speelde er dan ook zeven nummers uit, waaronder Bennie and the Jets en Your sister can’t twist, but she can rock and roll.

Strak en zonder veel show

Dat kon op heel wat goedkeuring van het - overwegend oudere - publiek rekenen. Johns stem klinkt nog even fors als in de jaren zeventig, en zijn pianospel is ook nog altijd sprankelend en sierlijk. De fans op de eerste rijen van de zitplaatsen toonden hun bewondering zelfs door na elk nummer recht te staan om hun idool een luid applaus te geven.

Toch waren er ook mindere momenten. A good heart en Looking up , de - gelukkig maar - twee songs die John uit zijn dit jaar verschenen cd Wonderful crazy night speelde, waren matig. En het oudere Someone changed my life was vooral langdradig.

De vijfkoppige begeleidingsband die de Britse superster had meegebracht, speelde strak en zonder veel show. Die opmerking geldt eigenlijk ook voor Elton John zelf. De grootmeester hitste het publiek af en toe op door even van zijn pianostoeltje te komen en in zijn handen te klappen of zijn vuisten te ballen, maar meer beweging zat er niet in.

Your song

Erg is dat niet. Elton John is in de eerste plaats een vakman en een begaafd componist, maar zijn beste songs komen duidelijk uit de jaren zeventig.

Dat beseft hij zelf gelukkig ook. Zijn setlist bevatte een gulle greep uit de tijdloze songs die hij veertig jaar geleden schreef, en die hij vandaag nog steeds met evenveel passie speelt.

‘How wonderful life is, with you in the world’, zongen honderden mensen gepassioneerd mee in ‘Your song’. En tijdens het funky Sad songs (so much) kwamen tientallen fans uit het publiek zelfs vlak voor het podium op een meter van Elton John staan om vrolijk mee te dansen. Toen de grootmeester I’m still standing inzette, begon de halve Lotto Arena vrolijk mee te swingen.

Moeder van tekstschrijver overleden

Vreugde en verdriet liggen soms dicht bij elkaar. John droeg zijn klassieker Don’t let the sun go down on me op aan alle grote artiesten die onlangs zijn overleden, en in het bijzonder aan Daphne Taupin. Dat is de moeder van Bernie Taupin, de man die de meeste teksten voor Elton John heeft geschreven, zoals Your song en Candle in the wind. Daphne overleed vrijdag.

Signeersessie

Voor Elton John de bisronde aanvatte, signeerde hij gretig platen, t-shirts en programmaboeken die hem door het naar voor gestormde publiek werden aangereikt.

John zette daarop een nogal lauwe en routineversie van Candle in the wind in, maar kreeg het publiek weer helemaal aan het zingen met het prettig gestoorde slotnummer Crocodile rock.

De Britse ster bezorgde zijn publiek een mooie avond, en bewees dat hij nog lang niet rijp is voor het rusthuis.

En wat die Miss Piano Man betreft: maak daar maar Grandmaster Piano Man van. Die titel past hem beter.