“Evening m’n klein ventje.” Zo’n twee keer per maand post Tina Vanbeveren (49) uit Oostduinkerke op Facebook een lief berichtje gericht aan haar zwarte kater Eddie Eagle - genoemd naar de Britse schansspringer, door zijn Olympische sprongen. Met kleine updates over het leven, de balletjes in tomatensaus die ze gemaakt heeft, het concert van U2, een nieuwe lading flyers. Intussen al een jaar lang: deze zondag is het precies een jaar geleden dat het poesje spoorloos verdween. “Hij was ’s morgens vertrokken met zijn vriendjes, en toen ik hem binnenriep, kwam hij niet. Heel vreemd, want ik heb hem daarop getraind van kleins af aan. De hele dag heb ik het schuifraam opengelaten, maar ’s avonds was hij nog steeds niet terug. Eerst hoopte ik nog dat hij gewoon op zwier was, als jong katertje. Maar het was afschuwelijk slecht weer die avond, het goot, en daar had hij een bloedhekel aan. Ik moest hem altijd afdrogen. Dus ik wist: er is iets mis.”

Ze schoot direct in actie: drukte honderden flyers met zijn snoet en uiterlijke kenmerken opgelijst - wit plekje op borst en buik, lange staart, niet zo fluffy ‘jongetjeshaar’ - en droeg ze rond tot in Noord-Frankrijk. In haar eigen buurt ging ze op alle tuinhuizen kloppen, in fuchsia pull, “zodat de mensen zeker niet dachten dat ik een inbreker was.” Ook alle dierenartsen uit de omgeving werden gewaarschuwd om uit te kijken naar zijn chip. Intussen deden er geruchten de ronde: over een poezenlokker, die beestjes gevangen zou nemen om een heel eind verder weer te droppen. “Ofwel is hij ontvoerd, ofwel is hij dood, want het is onmogelijk dat hij niet komt als ik roep. Dus schoot ik in paniek: miljaarde, als hij zover zit, hoe moet ik dan in godsnaam al die mensen bereiken? Toen ben ik begonnen met zijn Facebookpagina. In het begin postte ik elke dag, nu nog één of twee keer in de maand.”

Met veel respons. Want er lopen wel wat zwarte poesjes rond met witte plekjes op borst en buik en lange staart. “Amai, mijn volgende kat wordt paars. (lacht) Maar elke keer iemand mij contacteert, ga ik kijken. Soms met een klein hartje, als er eentje omvergereden is. Al twee of drie keer dacht ik bij een foto: verdomme, dat zou hem weleens kunnen zijn. Zonder succes. Maar ik laat hem niet in de steek. Ik heb hem gevonden op vier weken, hem grootgebracht en gezegd dat ik de rest van zijn leven ervoor zou zorgen. Dus geef ik niet op. Ook al heb ik er al heel veel pijn van gehad. Mijn hoop blijft dat iemand hem opmerkt, binnenbrengt bij de dierenarts en dat zijn chip wordt gecheckt.”

Ze zegt het zelf een paar keer: Eddie is niet zomaar een salonkat, maar haar ‘klein draakje’. Die ze van week vier heeft opgevoed tot een katertje dat alleen vogels en muisjes pijn doet en graag rosbief eet, bij voorkeur van één bepaalde beenhouwer. “Ik heb nog geen nieuwe kat in huis willen nemen, omdat hij anders misschien niet meer binnen wilt komen. Het blijft zijn thuis, hé. Zijn dekentje ligt hier nog altijd. Ik heb al verhalen gelezen van poezen die na acht jaar terug thuis komen, of driehonderd kilometer verder waren beland. Maar het is moeilijk om af te sluiten. Als ik ooit een nieuw poesje heb, ligt er al een zendertje klaar. Niets weten, dat is het lastigste.”

Wie Eddie denkt gezien te hebben of wilt helpen, kan terecht op zijn Facebookpagina

Rouwexpert Manu Keirse: “Ook om een dier kan je heel lang rouwen”

“In de ogen van sommige mensen zou het verlies van een huisdier na een paar weken ‘over’ moeten zijn”, zegt rouwexpert Manu Keirse. “Maar zo werkt het niet. Rouwen doe je als je een dierbaar iets of iemand verliest, en dat kan evengoed een dier zijn. Het gaat daarbij niet zozeer om hoelang je elkaar hebt gekend, maar wel om hoe intens die band was, en hoeveel ruimte die poes invulde in je leven. Als je alles voor je huisdier hebt gegeven, kan je het met zo’n afscheid heel lang moeilijk hebben: je hebt ervoor gezorgd, ermee gepraat, en dat dier heeft geluisterd. Daarbij komt dat dit verhaal een beetje ‘open’ blijft: als je huisdier zomaar verdwijnt, wordt het moeilijk om de werkelijkheid onder ogen te zien en te begrijpen.”

.