Marnix Peeters eert zijn vrouw: “Zij is mijn bestemming en ik tot mijn verbazing de hare”

Toen ik mijn vrouw leerde kennen was zij een beetje een juffer. Ze had een salariswagen met twee deuren, ze at elke avond op restaurant en ze had lange, gelakte nagels. Toen zij voor het eerst naar de Oostkantons kwam, waar ik toen al woonde, was ze langs de A.S. Adventure gereden en had daar allerlei dingen gekocht waar zij van dacht dat ze bij de wilde natuur hoorden: thermische kousen, een berenmuts, warmtepads voor in je handschoenen en van die kolossale, met vals bont afgezette sneeuwlaarzen waar ze in de Oostkantons van zeggen: daar, weer zo’n juffer uit de stad.