LEES OOK. ANALYSE. Dit was het voorjaar van de aanvallers en dus verdiende Jakob Fuglsang deze zege meer dan om het even wie

Het hernieuwde parcours maar vooral de barre weersomstandigheden hebben er een mooie editie van Luik-Bastenaken-Luik van gemaakt. Deceuninck - Quick Step begon al op meer dan honderd kilometer van de finish aan een offensief dat pas eindigde in de straten van Luik.

Er was slecht voorspeld en de renners hebben slecht weer gekregen. Een ganse dag vol buien en opklaringen maar vooral een temperatuur die nooit hoger lag dan een graad of tien, de gevoelstemperatuur lag nooit hoger dan een net boven het vriespunt. Acht renners leek het weinig te deren. Daarbij ook twee landgenoten: Kenny Molly (Wallonie - Bruxelles) en Kevin Deltombe (Vlaanderen - Baloise). Het achttal kreeg een bonus van meer dan vijf minuten aangeboden.

Opgave Martin en Valverde

Het keerpunt in Bastenaken - waar het kwik daalde tot vijf graden - was voor Deceuninck - Quick Step om een eerste Ardennen-offensief te lanceren. Slachtoffers? En of! Ex-winnaars Dan Martin en Alejandro Valverde werden genekt door de koude én het hoge tempo en gaven op. Het peloton spatte uiteen waarbij onder anderen Rui Costa maar ook Jelle Vanendert in een derde peloton verzeilden. Er waren nog meer dan honderd kilometer te rijden en de befaamde hellingen moesten nog komen.

Het drieluik rond Stavelot bijvoorbeeld: Wanne, Stockeu en Haute-Levée. De blauwhemden van Patrick Lefevere bleven het tempo hoog houden maar voor een echte aanval was het wachten op de uitloper van de Haute-Levée. Gilbert versnelde en er ontstond in schuifjes een héél interessante kopgroep met onder anderen Gilbert, Van Avermaet, Laurens De Plus, Schachmann en Vincenzo Nibali. Lotto-Soudal had niemand mee en zag zich verplicht de achtervolging in handen te nemen. Aan de voet van de Rosier was de hergroepering een feit.

Lambrecht

De volgende aanval dan maar: Kangert en Fraile gingen op de Rosier op zoek naar enige ademruimte en kregen net voor de tophet gezelschap van nog acht renners met onder meer revelatie Bjorg Lambrecht. Deze keer hadden Deceuninck - Quick Step en Bora hansgrohe de slag gemist. De kopmannen hadden duidelijk hun luitenanten de opdracht gegeven de wedstrijd nog harder te maken. Deceuninck-Quick Step zag het gevaar en bracht opnieuw vaart in het peloton met meesterknechten Serry en Vakoc. Gelukkig voor de renners was het intussen gestopt met regenen en droogden ook de wegen op.

De tien bouwden hun voorsprong uit naar een kleine minuut maar in de aanloop naar La Redoute werd in het peloton het tempo opgedreven waardoor de voorsprong van de leiders zakte. Devenyns loodste Alaphilippe naar de kop van het peloton bij het opdraaien van La Redoute, we kregen ook een eerste keer Tim Wellens te zien. Maar wie spektakel verwachtte, kwam bedrogen uit. Vooraan nam Kangert enkele lengtes voorsprong maar in het peloton werd vooral naar elkaar gekeken. Gilbert had het lastig maar kwam in de uitloper van zijn ‘huisberg’ toch opnieuw aansluiten.

Plots ging het tempo dan toch de hoogte in in het peloton. De vluchters waren er bijgevolg snel aan voor de moeite. Enkel Kangert bleef nog voor de groep der favorieten uitrijden maar ook hij was bezig aan een onmogelijke opdracht. Kangert kreeg het gezelschap van de Oostenrijker Konrad, vanuit het peloton maakten ook Wellens en Impey de oversteek in het vooruitzicht van de laatste helling, de Roche-aux-Faucons. Vier leiders maar een indrukwekkend Astana - met zes renners aan de leiding van het peloton - hield het viertal binnen schot.

Fuglsang versnelt

Het viertal bereikte de voet van de laatste hindernis met een kleine voorsprong. Wellens versnelde maar vanuit het peloton kwamen de grote kanonnen op en over onze landgenoot gevlogen. Fuglsang versnelde op de Roche-aux-Faucons en kreeg Woods en Formolo in zijn wiel. De rest? Alles leek nog speelbaar. Een verrassend sterke Dylan Teuns ging in de tegenaanval met de Fransman Gaudu, in de groep Alaphilippe probeerden Astana en Bora de boel lam te leggen. Een laatste versnelling van Fuglsang werd eerst Woods en even verder ook Formolo fataal.

Na tweede plaatsen in de Strade Bianche en de Waalse Pijl achter Julian Alaphilippe was de 34-jarige Deen eindelijk van zijn kwelgeest verlost. Het lastigste zat erop voor de Deen, zijn enige opdracht was overeind blijven in de gevaarlijke afdaling richting Luik. In de laatste gevaarlijke bocht leek het fout te gaan maar de ex-mountainbiker kon een valpartij nog net vermijden. Wat volgde was een triomftocht in de straten van Luik.