Door protest maakten ze in Schaarbeek een publieke zaak van iets wat in alle sereniteit behandeld had moeten worden

Het is al enkele dagen onrustig aan een school in Schaarbeek. Nadat enkele politici hadden opgeroepen tot protest, verhitten de gemoederen over vermeend seksueel misbruik.

Volkswoede is iets van alle tijden, ook van toen er nog geen sociale media waren. Wanneer mensen het gevoel hebben dat hen of anderen uit hun omgeving onrecht is aangedaan, komen er heel wat emoties naar boven. Bij seksueel misbruik van kinderen ventileren mensen hun emoties vaak collectief, net zoals bij de affaire-Dutroux. 

Toen in 1996 de bom rond het pedofilienetwerk van Marc Dutroux barstte, was de massa diep verontwaardigd over de werking van rijkswacht en politie. Toen het Hof van Cassatie dan ook nog eens onderzoeksrechter Connerotte van de zaak haalde omdat hij spaghetti had gegeten met de slachtoffers, was het hek helemaal van de dam. In de grote steden van ons land kwamen studenten en scholieren op straat tegen het rechtssysteem. Nochtans was het spaghetti-arrest cruciaal voor het uitsluiten van procedurefouten die de beschuldigde later in zijn voordeel gebruikt zou kunnen hebben. 

Maar daar bleef het niet bij. Dagelijks verzamelde er zich een menigte aan het gerechtsgebouw van Neufchâteau om de beschuldigde uit te jouwen. Op zich misschien begrijpelijk, maar veel zoden bracht het niet aan de dijk. De impact ervan reikte niet verder dan het voorplein van het gerechtsgebouw en misschien wat omliggende cafés die toen goede zaken hebben gedaan. 

De échte revolutie vond pas later plaats, toen het testosteron was gaan liggen en mensen dieper nadachten over wat er was gebeurd en wat er moest gebeuren om politionele en gerechtelijke dwalingen structureel aan te pakken. 

Het protest dat volgde, was ongezien in de Belgische geschiedenis. Honderdduizenden mensen trokken naar de straten van Brussel. Niet om alles kort en klein te slaan, maar om in alle sereniteit hun medeleven te betuigen aan de slachtoffers. Natuurlijk eisten ze ook verandering, maar ze zijn daarbij onder het oog van Paul Marchal, vader van een van de slachtoffers, de dialoog nooit uit het oog verloren. Mede dankzij hen kwam er een politiehervorming die de lijnen van onze ordehandhaving voorgoed hertekende. 

Hoewel de rellen rond de school in Schaarbeek doen denken aan de menigte rond het gerechtsgebouw van Neufchâteau, verschilt de situatie grondig met die van toen. Het parket stelde namelijk, zonder dwaling van de politiediensten, vast dat er geen sprake was van seksueel misbruik, en dat de bloeding van het meisje werd veroorzaakt door een medisch probleem. Maar blijkbaar volstaat dat voor sommigen niet. De aanstokers blijken namelijk enkele verkozen (!) lokale politici te zijn die een loopje nemen met de privacy van het kind, de ouders en onze rechtsstaat. Een van deze politici riep het parket zelfs op om concrete details over het onderzoek vrij te geven. 

Of er sprake is van politieke recuperatie of oprechte woede speelt geen rol. Door hun radicale aanpak gaat de medische toestand van een vierjarig kind overal over de tongen. Op school, in Schaarbeek, in nationale kranten, op de televisie en op sociale media. Op geen enkele manier houden ze daarbij rekening met de rechten van het kind, zelfs niet wanneer er wél sprake zou zijn geweest van seksueel misbruik. Sterker nog. Door hun actie en hun oproepen tot protest maakten ze een publieke zaak van iets wat in alle sereniteit had moeten worden behandeld. 

Ondertussen vraag ik me af hoe de ouders zich voelen, en het meisje zelf. Maar zelfs wanneer ze wordt afgeschermd van deze hele heisa, verhindert niets dat ze dit binnen enkele jaren nog altijd met zich meedraagt. “Daar heb je haar weer, die met het bloed in haar onderbroek."

Ik doe dan ook een oproep aan de verantwoordelijken van deze heisa. Bied uw excuses aan voor de camera, en verlicht de schaamte van de familie door er op zijn minst zelf een deel van te dragen. En draag verdorie uw verantwoordelijkheid als verkozen politicus, gedraag u waardig en respecteer de scheiding der machten die het mee mogelijk maakt dat u verkozen bent.