Beschuldigde afwezig op assisenproces: “Lei pleegt nog liever zelfmoord”

Het weekend van de moord waren ze samen geweest, Lei en zijn vriendin die de ‘privéchauffeur van de directeur’ een paar maanden na het vertrek van vrouw en kinderen al had ontmoet in het bedrijfsrestaurant van Sidmar. Zij was om 18 uur weer naar Ertvelde vertrokken, hij was om 18.53 uur opeens gaan tanken om naar Zuid-Frankrijk te vertrekken. Toevallig tegenover de plek waar zijn ex elke zondagavond iets ging drinken. “Of ik wist van zijn vertrek? Nee. Daar is het hele weekend niets over gezegd”, zei de 64-jarige Oost-Vlaamse M.-A.

De volgende dag had de politie op haar werk als poetsvrouw gestaan, haar gsm moest ze meteen afstaan. “Pas na mijn ondervraging hoorde ik dat de ex van Lei dood was. Ik schrok me kapot.”

De relatie had toch nog een jaar of twee geduurd. “Ik bezocht hem in de gevangenis (tijdens het voorarrest), maar hij raakte verbitterd.”

Uiteindelijk zouden ze in 2011 uit elkaar gaan. Over wie er een punt achter gezet heeft, zijn de twee het nooit eens geraakt. Volgens M.-A. had ze er genoeg van toen hij haar auto 10, 12 keer had ingedeukt na een ruzie. Lei zelf gaf in het onderzoek aan dat hij de vrouw met klikken en klakken had buiten gezet. “Daarom getuigt ze uit wraak tegen mij.”

Kruitsporen

Haar woorden zouden hem in elk geval niet uitkomen. Zoals het feit dat ze vertelde dat hij onderweg naar vakantie in Frankrijk pochte dat hij in de Maas iets had weggegooid dat de onderzoekers nooit zouden vinden. En vooral: de betaling van een bevriende Franse wijnhandelaar-jager voor zijn ‘alibi’. “Hij gaf hem een enveloppe op de markt. Voor wijn? We namen toch niets mee naar huis.”

Die wijnhandelaar C. (en parttime stroper) zou verantwoordelijk geweest zijn voor de kruitsporen in de auto van Lei. Meester Philip Daeninck voor de nabestaanden van Josée: “Heeft hij niet zijn verklaringen over de auto herhaaldelijk gewijzigd?”

“Eerst zei C. dat hij maar één keer in de auto van Lei was geweest, toen die de auto nog niet lang had (die was in 2008 ingeschreven, nvdr). Daarna werd het: de dag dat Lei in Castellane arriveerde op 14 december had hij vooraan erin gezeten, dan ermee gereden…”, getuigden de Zuid-Franse gendarmes Hervé Midy en Eric Carayon. “Toen we vertelden van de kruitsporen herinnerde hij zich dat hij de achterbank had uitgeprobeerd en de koffer had geopend. C. draagt altijd bergschoenen en niet echt propere kleren. Het lijkt me vreemd dat je zo iemand in de auto laat stappen. Zeker een poetsfreak als Beaumont.”

Zelfs letterlijk vonden ze het niet evident dat de corpulente C. op de achterbank raakte.

Flikken

Ex-lief M.-A. had nog een tijd in zijn onschuld geloofd, neef M. (62) had niet lang getwijfeld. “Het was een man met twee gezichten. En ik heb ze allebei gezien”, stelde de man uit As. Superbeleefd, charmant, behulpzaam. Maar ook: een man met een kort lontje, geobsedeerd door geld en verbitterd door de vechtscheiding. “Hij heeft me ooit gezegd: had ik haar maar in bad verdronken, dan was ik na een paar jaar weer vrij.”

Geen halve cent had de Maasmechelse Nederlander zijn ex-vrouw - maar evenmin zijn dochters - gegund. “Hij liet zich zelfs ontslaan, om geen onderhoudsgeld te moeten betalen”, vertelden getuigen. Maar daar was justitie niet ingetrapt, beschreef de advocaat die Josée en haar dochters had bijgestaan: door het leeghalen van de gezamenlijke spaarrekeningen (110.000 euro) en het geld van de huizen die hij geërfd had, was zijn inkomen vergelijkbaar met dat van zijn vroegere loon. Dus: onderhoudsgeld. Wat maakte dat Lei giftiger dan ooit was op Josée.

“Het huwelijk was een hel geweest”, klonk de advocaat. En ook achteraf was het telkens een marteling als ze Lei bij de notaris onder ogen moest komen. De angst van de moeder zit vandaag bij de dochters, vertelde de pleiter: de openbare verkoop van het echtelijk huis hebben ze uit schrik tot na de assisenzaak uitgesteld. Ook al hebben ze sinds 2010 dat recht.

Weggemaakt

De advocaat die Beaumont had bijgestaan in de vechtscheiding kon niet zeggen of er geld was weggemaakt. Ook niet of er ooit 30.000 euro door Lei, via zijn kantoor, naar diens vriendin M.-A. was versluisd. Zij moest het dan afhalen en aan zijn broer geven. Het was maar één van de zovele constructies van Lei. Neef M.: “Hij zei me: als zijn broer zou sterven, moest hij hem maar laten liggen liggen en snel naar Luxemburg gaan voor het geld. Vóór de rekeningen bevroren werden.”

Beschermen

Tot slot beschreef de wetsdokter dat Josée met de handen voor het gezicht, om zich te beschermen, was doodgeschoten. “Als men op het hoofd mikt, met dat type wapen - een .22 long rifle - weet men dat die persoon kan overlijden”, concludeerde wetsdokter Develter. “Het was bijna een executie”, aldus wapendeskundige Borgers. Vrijdag getuigt de oudste dochter.