“Ik spreek er zelfs niet over met mijn kinderen”: Kom op tegen Kanker ook bij nieuwe Vlamingen

Kanker kent kleur noch religie en dus worden mensen met een migratieachtergrond even vaak getroffen. Hada El Jaouhari kan er van meespreken. Ze kreeg de diagnose in 2015 en is nog altijd in behandeling. “Mijn geloof heeft me het meest geholpen.” Openlijk over kanker spreken is niet evident. Zelfs niet met haar vier kinderen. “We willen elkaar niet kwetsen. Als er bezoek kwam, deed ik alsof alles oké was. Heel af en toe gaf ik mezelf bloot en weende ik.”   

“Het is een taboe. Vooral oudere mensen, zoals mijn moeder, hebben als eerste reactie: je moet het aan niemand vertellen. Zoiets verschrikkelijks als kanker, daar wil je zo weinig mogelijk over spreken. Die houding is erin gegroeid. Vroeger was dat ook zo met suikerziekte, maar dat is gelukkig wel veranderd.”

Lotgenotencontact met mensen uit de eigen gemeenschap bestaat wel, maar dat was voor Hada fysiek te zwaar. “Maar ik mis het wel, want ik wil er met lotgenoten over praten.”

Hada is nu te zien in een filmpje om “Life iftars” te promoten. Dat is een initiatief van Kom op tegen kanker en Vormingplus Citizenne om kanker te bespreken tijdens de iftar, de traditionele avondmaaltijd in de ramadan na zonsondergang. Zes van die "Life iftars" worden de komende maand georganiseerd in verschillende steden. “Ja, dat vergt moed,” zegt Hada, “maar ik wilde het doen om andere mensen te helpen en het bespreekbaar te maken.”

Lees verder onder het filmpje:

Oncologe Sevilay Altintas, met Turkse wortels, werkt in het UZ Antwerpen, AZ Monica en AZ Sint Dimpna en ervaart het taboe elke dag: “Het is zeer nodig om hier iets aan te doen. In de moslimgemeenschap wordt er weinig over gesproken. Je ziet weinig allochtonen in lotgenotengroepen of benefietgroepen. Nochtans zijn moslims erg solidair.”

“Als een patiënt bij mij binnenkomt, dan ontvang ik meteen een hele gemeenschap. Iedereen is behulpzaam, maar probeert de zieke ook te beschermen door de diagnose niet mee te delen.” Dat is natuurlijk net nodig om de juiste zorg en hulpverlening te krijgen, benadrukt professor Altintas. Nieuwe Vlamingen met kanker gaan bijvoorbeeld minder vaak naar academische ziekenhuizen, of winnen geen “second opinion” van een tweede arts in, om hun eigen arts niet te kwetsen. 

Nog opvallend, vertelt Sevilay Altintas: voor het eerst in haar 20-jarige carrière is een patiënt met een migratieachtergrond overleden in een palliatieve eenheid. Ook dat levenseinde, weg van thuis, is taboe.

De oorzaak blijken toch vooral ingesleten culturele tradities te zijn; religie speelt minder een rol. De islam zit de wetenschap en de geneeskunde zeker niet in de weg, benadrukken alle betrokkenen. Tijdens de islamitische vastenmaand staan samenhorigheid en solidariteit centraal en dus zijn deze "Life iftars" een heel goed initiatief, vindt Sevilay Altintas. 

Beluister hier een gesprek met dr. Altintas:

Lees verder onder de foto:

Mark Michils van Kom op tegen Kanker zegt dat al jaren wordt geprobeerd om de moslimgemeenschap te bereiken, bijvoorbeeld met gezondheidsambassadeurs. Met dezelfde boodschap als elders: doorbreek het taboe en de sociale codes die kanker onbespreekbaar maken.

"Toen Kom op Kanker begon, 30 jaar geleden, was het revolutionair om het woord “kanker” te gebruiken en niet “slepende ziekte”. Bij mensen met een migratieachtergrond is wel een inhaalbeweging nodig, want Kom op tegen Kanker is daar nog niet zo bekend. Hoewel er al allochtone teams opduiken bij de 1000 kilometer fietstochten of het plantjesweekend. Het is een kwestie van tijd."

Marc Michils noemt de "Life iftars"een nieuwe stap om mensen met een migratieachtergrond te bereiken. En omdat er op die avonden ook geld wordt ingezameld, is dit ook fijn voor Kom op tegen Kanker. 

Een overzicht van waar en wanneer de "Life iftars" plaatsvinden vindt u hier. Kom op tegen Kanker is ook aanwezig op het Hospitalityfestival, op 3 en 4 mei op het Muntplein in Brussel, aan de vooravond van de ramadan, die zondag of maandag begint.