De onbeteugelde aanval van De Wever op groen én rood

De Wever week in Brugge af van zijn geplande speech, die de journalisten op voorhand in hun mailbox kregen. Oorspronkelijk kwam onderwijs slechts kort aan bod in zijn toespraak, maar dat draaide anders uit. Hij hield een ode op zijn leerkracht uit het secundair onderwijs, mijnheer Halsbergen, waar hij nu nog steeds respect voor koestert. Alle leerkrachten die erin slagen hun leerlingen boven zichzelf te doen uitstijgen, loofde hij uitgebreid.

Ook verzette hij zich, net als de andere N-VA’ers deze voormiddag, tegen allerlei nutteloze vernieuwingen in de klas. ‘Tene quod bene’, (Latijn voor ‘behoud wat goed is’) is en blijft duidelijk het motto van de Vlaams-nationalisten. “Met ons geen zotternijen of onnodige hervormingen,” vatte De Wever samen. “Met ons geen eenheidsworst, geen domeinscholen, geen brede eerste graad en geen afschaffing van ASO, TSO en BSO, die wij zeer waardevol achten.” 

Goede punten waren er voor Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA), en de andere Vlaamse ministers. De Wever: “Want het werd de afgelopen jaren wat onderbelicht door het gekibbel federaal, maar in de luwte werkte Vlaanderen keihard verder. Onder de kundige leiding van Geert Bourgeois.” De voorzitter somde daarna netjes de verwezenlijkingen per Vlaamse N-VA-minister op. 

De hoofdmoot van De Wevers speech was een onbeteugelde aanval op groen én rood. Dat de voorzitter/burgemeester/kandidaat-minister-president in Antwerpen samen bestuurt met sp.a, leek niet te deren. De Wever meent dat PS-kopstuk Paul Magnette al een voorakkoord heeft met Ecolo voor een Waalse regering, en dat hij deze coalitie ook op federaal niveau zal smeden. “Ik ken iemand die al bijna de gordijnen aan het opmeten is in de Wetstraat 16”, sneerde hij. 

De naam van die kandidaat-premier noemde hij ditmaal niet. Vorige week zei hij wel dat hij vreest dat Kristof Calvo, de federale groene fractieleider, eerste minister zal worden.  “Als groen en rood de macht willen veroveren,” ging hij verder, “dan zullen wij Vlaanderen verdedigen. Als het rood-groene front in Wallonië aan zet komt en zich federaal kan nestelen, dan zal het Vlaanderen zijn dat daar voor mag opdraaien.” 

Volgens N-VA zal vooral de Vlaamse middenklasse de klos zijn van de hervormingen van de socialisten en groenen. Voor N-VA is dat de horror, en De Wever kwam er dan ook meermaals op terug. “Als je de miljardenbeloftes ziet van de socialistische partijen, dan moet u zich niet afvragen wie dat gaat betalen. (...) Als de ecologisten nu al – voor de verkiezingen – 13 miljard euro aan belastingen op de middenklasse durven voorstellen, dan moet u zich niet afvragen wie dat gaat betalen. Dat weten wij. Dat zijn de Vlamingen. Dat bent u! Wij mogen nooit aanvaarden dat de Vlaamse economie wordt uitgeperst om rode fantasieën en groene waanideeën te financieren.”

Als PS en Ecolo, misschien aangevuld met cdH, in Wallonië een regering vormen, wil De Wever vlug een Vlaamse regering in de steigers zetten. Als De Wever daarin slaagt, en dan zelf als minister-president vanop het Martelarenplein kan regeren, wordt werkelijkheid wat N-VA al jaren verkondigt: België is een politiek tweestromenland, met twee apart functionerende democratieën. 

De Wever had het bij de voorstelling van zijn kandidatuur al over zo’n snelle vorming van een Vlaamse regering, maar het is voor het eerst dat hij dit voornemen expliciet verwoordt in de campagne. “Als de Franstaligen massaal rood-groen willen, ok,” besloot hij. “Maar dan is het voor eigen rekening. En dan moet Vlaanderen klaar staan om zelf het roer over te nemen, om zelf het voortouw te nemen. Als dat gebeurt, zal alleen N-VA daar garant voor staan. (...) Als wij er in slagen snel een Vlaamse regering te vormen, dan hebben we een krachtig tegenwicht tegen het roodgroene geweld. Dan hebben we de hefbomen in handen om de belangen van Vlaanderen in alle omstandigheden en op elk niveau veilig te stellen.”