Beerschot Wilrijk had met de komst van Westerlo nog drie thuismatchen voor de boeg. En eentje uit, in Eupen nog wel. Veel volk was er niet. Een dramatisch laag supportersaantal zelfs. Kil op het Kiel, zoiets. Als dat maar geen voorbode was voor de wedstrijd zelf. Gelukkig stond er voor Westerlo nog wat op het spel. De Kemphanen konden mits winst Sint-Truiden bijbenen. Maar er was nog een inzet: Westerlo kon in negen (!) confrontaties de voorbije twee seizoenen nog niet winnen van Beerschot Wilrijk. Zeven keer gelijk, twee nederlagen. Daar wilden Bob Peeters en co. best wat aan doen.

Bij Beerschot Wilrijk kwam Lejoly voor het eerst in de basis. Dom keerde terug na een blessure. Ook Bourdin kwam in de ploeg. De Jonghe was geschorst en De Mets geblesseerd. Westerlo deed het zonder de geschorste Ghandri. Soumah nam diens plek in. Voorin Rommens voor Petrov.

Tamme boel in Antwerpen-Zuid? Van Eeno had er alvast zin in, maar zijn pegel strandde op de paal. De goal viel al na tien minuten aan de overkant, toen Tissoudali Placca netjes bediende: kopkans en 1-0. Voorts weinig opwinding, al trachtte Westerlo het vooral met lange ballen via de toch wel bedrijvige Van Den Bogaert. De thuisploeg loerde dan weer (op de counter) op de 2-0. Die kwam er ook toen Placca zijn vrijtrap mooi voorbij Van Langendonck borstelde. Beerschot Wilrijk liet tot dan werkelijk nog niets zien, maar het Kiel zag wel de dubbele voorsprong. Lejoly hield wel knap De Schryver van de aansluitingstreffer.

Net na de rust ging Grisez in de fout op Van Eenoo. Brüls zette de elfmeter netjes om. Goed voor een eventuele match, want het was niet alleen relatief stil op het Kiel, het was ook koukleumen geblazen. Dan toch snel animo? Mocht wel, zeker als Westerlo zich nog naast STVV wilde hijsen. De Kemphanen hadden wel hoop gekregen, terwijl Beerschot Wilrijk nog minder dan voor de koffie voorstelde. Westerlo wist er wel raad mee, zeker toen de zwakke Grisez in de fout ging. Van Eenoo hing de bordjes in evenwicht: 2-2. Tissoudali trof een goed keepende Van Langendonck op zijn weg. Gboho mikte dan weer naast. Tot Placca zijn duivels eens echt ontbond. Randje buitenspel en snoeihard schuin voorbij Van Langendonck: 3-2. Dan toch enkele leuke minuten en een klein feestje. De ingevallen Messoudi was zelfs dicht bij de 4-2. En Placca – wie anders? – likte nog de lat. Westerlo zag in het slot de 3-3 nog afgekeurd wegens buitenspel. Match om snel te vergeten, al was het laatste kwartier best boeiend. En Beerschot Wilrijk? De zege was wat gul, dat weten ze op het Kiel ook wel. Tegen Charleroi zal het alvast anders moeten qua spel.