“Hij had geweldige kuiltjes in zijn wangen, was mijn baas en gaf mij regelmatig een lift naar huis”

En we zaten nog niet of we braken al pratend meteen door de oppervlakte, als een dun laagje ijs dat het krakend begeeft onder het minste gewicht. Ik vroeg hem naar zijn gezin en zonder schroom vertelde hij over zijn huwelijk van dertig jaar. Niet om te klagen, net zo min als ik klaagde over mijn vriend; het was meer dat we ons intens verheugden over het plotselinge feit dat we in elkaar iemand vonden die kon luisteren en die begreep. Na afloop bracht hij me naar de tram en hoewel er niets ongepasts had plaatsgevonden, begreep ik intuïtief dat ik over deze ontmoeting op kantoor beter kon zwijgen.