Dat de regeringsvorming na de verkiezingen op 26 mei niet meteen in kannen en kruiken zal zijn, werd al snel duidelijk. Crevits gaf een rist argumenten waarom zij “met passie, gedreven en klaargestoomd” de opvolgster van Geert Bourgeois wil worden als Vlaams minister-president. De Wever, die dezelfde post ambieert, was onmiddellijk duidelijk: “CD&V kan alleen minister-president worden als rood en groen in de regering zitten. Dan zeg ik: niet met N-VA.” Crevits wilde zover niet vooruitlopen op de feiten. “We moeten eerst de verkiezingsresultaten afwachten, en dan bekijken met wie we kunnen samenwerken. Laat ons eerst alles doen om een zo goed mogelijk resultaat te behalen.”

Het Waalse front

Bart De Wever had echter al wel een doemscenario in gedachten. “Mijn kandidatuur is een reactie op de rood-groene frontvorming in Wallonië, waar bovendien een coalitie met CDH in de sterren staat geschreven. Als die partijen snel een linkse coalitie vormen, zullen ze ook federaal snel een regering willen vormen, en in Vlaanderen gaan vragen wie wil meedoen. Ik denk dat er in Mechelen al snel iemand ja zal zeggen, iemand die zelfs naar de Wetstraat Zestien wil (doelt op Kristof Calvo, nvdr.). Ook SP.A zal niet lang twijfelen. En dan ligt de bal in het kamp van CD&V. Als zij daarin meegaan, zal er snel een Vlaamse regering zonder N-VA zijn.”

De Wever lijkt er dan ook niet happig op om minister te worden in een regering geleid door minister-president Crevits. “Ik heb nu al heel een leuke job. Bij N-VA moet iedereen nu naar het front om die rood-groene as te beantwoorden, maar dat mijn kandidatuur als minister-president niet de keuze van mijn hart is, dat weet u. Als dat niet lukt, ga ik er trouwens van uit dat wij niet in die regering zullen zitten, want op het Vlaamse niveau levert de grootste partij altijd de minister-president, en tenzij alle peilingen ernaast zitten, zullen wij dat zijn.”

Schoolkamperen

Het voornaamste inhoudelijke discussiepunt tussen beide aspirant-minister-presidenten was uiteraard het Vlaamse onderwijs. De Wever liet gisteren nog weten tegen het centraal aanmeldingsregister te zijn, ook al keurde zijn partij dat niet zo lang geleden nog mee goed. “Dat klopt, maar we willen dat weer afschaffen wanneer er opnieuw voldoende schoolcapaciteit is. Want een computer die beslist waar een kind naar school zal gaan is eigenlijk geen fair systeem.”

Tot ergernis van Crevits. “Je kan niet snel toeteren over vrije schoolkeuze als er nog zoveel projecten en investeringen in de steigers staan. Ik ben absoluut voor de vrije schoolkeuze, maar het kan niet zijn dat de mensen die de meeste tijd en de meeste middelen hebben, bevoordeeld worden.”

Pretpedagogie

Een ander speerpunt van de N-VA, naast vrije schoolkeuze, is het vermijden van ‘pretpedagogie’: Bart De Wever lanceerde het begrip zelf om aan te geven dat, naar zijn mening, alles te snel leuk en algemeen moet zijn in het onderwijs. Dat is volgens De Wever ook de reden dat de kwaliteit van het onderwijs in ons land achteruitgaat: “Het is in het huidige systeem te weinig mogelijk om te excelleren. Ik zeg het: als het ASO vandaag nog bestaat, dan is het omdat wij, de N-VA, daarvoor gezorgd hebben.”

Crevits was het daar fundamenteel mee oneens en reageerde fel (“Dat is manifest onjuist”), maar gaf wel toe dat er veel algemene kennis wordt onderwezen in het eerste en tweede middelbaar. “Zo leggen we een brede basis om kinderen te helpen zoeken waar hun sterktes liggen en ze daarin te stimuleren, geen eenheidsworst. Natuurlijk is kennis zeer belangrijk. Maar wij zijn helemaal niet van mening dat we leerlingen niet te veel moeten vragen omdat ze anders te veel druk ervaren. Dus het woord ‘pretpedagogie’ past hier niet.”

Macht van de koepels

Tot slot herlanceerde De Wever zijn scherpe bedenkingen bij “de macht van de onderwijskoepels”. “We willen de koepels niet afschaffen”, verduidelijkte De Wever. “Maar de macht en de vrijheid moeten opnieuw op het niveau van de scholen worden gebracht.”

Crevits kantte zich tegen dat idee: “Nu is er controle. Als die er niet is, dan gaat men, zoals in Nederland, private pakketten aankopen school per school waarvan men de kwaliteit niet kan inschatten. En wat met scholen die niet goed functioneren? Want die moet je nu ook begeleiden.”