Een hele dag waren ze blijven hopen. Rond het middaguur verzamelden enkele vrienden ook al op die plek, om samen naar ­Julie te zoeken. Haar vriend Thomas nam daarbij het voortouw. Met een grote doos vol flyers gaf hij instructies aan vrienden en kennissen waar in Antwerpen ze de affiches met haar foto konden ophangen.

Tientallen studenten boden hun hulp aan. “Zolang er hoop is, blijven we zoeken”, zei haar vader.

Iets voor 18 uur kwam dan het nieuws, dat het wel degelijk Julie was die in het water was gevonden. De familie vraagt om haar privacy te respecteren in deze moeilijke periode.

Vrolijk, sportief en slim

Haar vrienden kunnen het nog altijd niet vatten. “Julie was erg slim. Aan de universiteit ging ze tweemaal op Erasmus, waarvan een keer naar Australië. Ze had er de tijd van haar leven. Nu was ze stilaan klaar om te beginnen met werken en keek ze uit naar een job.”

Wat ook altijd terugkeert: Julie was erg sociaal en had veel vrienden. “We hebben met zeker honderd mensen flyers opgehangen, van Antwerpen, tot zelfs in Leuven en Gent.”

“En ze was sportief”, zegt een vriend. “Het liefst nam ze met de fiets de mooiste route, ook als die wat langer was. En ze hield van de natuur en van de zonsondergang. We kunnen er nog altijd niet bij dat dit haar is overkomen. Het moet zijn dat ze weerloos was, want ze liet zich niet zomaar doen.”

De studiegenoten van Julie krijgen begeleiding van twee psychologen van de Universiteit van Antwerpen (UA). De unief richt ook een koffie­kamer in waar de studenten kunnen samenkomen om de schok te verwerken.