Valentin werd vernederd, geslagen en vastgebonden in de Maas gegooid: “Ofwel zouden we hem ergens dumpen, ofwel moest hij dood”

Hoofdbeschuldigde Alexandre H. vertelde vandaag hoe de situatie op 26 maart 2017 in Wanze zo kon escaleren. “Alles is begonnen met een spelletje ‘waarheid of doen’”, klonk het uit zijn mond. “We verplichtten hem onder meer om verschillende pintjes ad fundum op te drinken en een joint te roken.”

De grootmoeder van Valentin maakte zich zorgen omdat hij nog niet thuis was en belde hem op. De jongeren verhinderden echter dat ze hem te spreken kreeg. Daarna volgden de pesterijen: het slachtoffer kreeg eerst de opdracht om zich voor hun neus te bevredigen, daarna moest hij een pak vuistslagen en trappen incasseren. Daarbij verloor hij verschillende keren het bewustzijn.

H. gaf toe dat hij de inspirerende factor was. “Ik hitste de anderen op, ik had zin om hem pijn te doen. Ik heb hem onder meer in de geslachtsdelen getrapt, ja. Op dat moment genoot ik daarvan.”

Voor de moeder van Vermeersch waren al die gruwelijke details er te veel aan: zij moest de rechtszaal verlaten. Zijn vader bleef wel de hele tijd in tranen luisteren.

De beulen begonnen vervolgens met vuur te spelen “om hem weer wakker te krijgen”. “Ik hield mijn aansteker aan zijn beenhaar, Loïc richtte zich op zijn geslachtsdelen en een groot deel van zijn gezicht. Voor de rest kan ik echt niet meer zeggen wie wat gedaan heeft of in welke volgorde het gebeurd is. Eén ding is wel zeker: iedereen heeft vlijtig meegedaan.”

Toen ze terugkeerden naar hun studio ging de mishandeling gewoon verder. “We kwamen tot het besluit dat we te ver gegaan waren, hij zou ons sowieso verklikken. Ofwel moest hij dood, ofwel moesten we hem ergens dumpen. Maar waar dan? Aan een brug? In een bos? We kwamen tot geen consensus. Hij mocht geen herinnering hebben aan het appartement waar we hem vasthielden, dus namen we hem weer mee naar buiten.”

Daar kreeg Vermeersch een nieuwe reeks slagen te verwerken. “We sloegen hem in elkaar omdat hij de trainingsoutfit van Killian vuilgemaakt had en trapten in zijn zij opdat hij niet meer zou ademen.”

Vermeersch probeerde nog een laatste keer te ontsnappen, maar belandde snel weer in hun klauwen. “Belinda wilde hem dood, Killian wilde hem dumpen en Loïck wilde hem gewoon laten gaan. Ik wilde gewoon dat alle sporen zouden verdwijnen.”

Belinda en Alexandre waren de uitgetelde Vermeersch aan het ondersteunen toen ze de Maas passeerden. “Ik probeerde hem in het water te duwen, ik wilde echt niet naar de gevangenis. Hij verzette zich enorm, maar plots was het toch gebeurd. Had hij er zelf genoeg van of kwam het beslissende zetje van Belinda? Dat weet ik niet. Ik heb mijn ogen op dat moment naar de hemel gericht. Ik wilde er niet naar kijken.”