Ook Columbus ontsnapt niet aan klimaatcrisis

Sinds een paar weken toert Wim Lybaert opnieuw rond met zijn Columbus. Elke dinsdagavond is op Eén te zien hoe hij er in het gezelschap van een bekende Vlaming op uit trekt met zijn van alle comfort voorziene bus. Op jacht naar mooie vergezichten en diepgaande gesprekken. Een zoektocht die Lybaert alvast in de eerste twee afleveringen van dit seizoen – met achtereenvolgens Jeroen Meus en Philippe Geubels op de passagiersstoel – met glans tot een goed einde bracht. 

Geen vuiltje aan de lucht dus, zou je dan denken. Maar dat is buiten de klimaatcrisis gerekend, die zich tegenwoordig ook in televisieland laat voelen. Want laten we een kat een kat noemen, de prijs voor het meest milieubewuste televisieprogramma zal De Columbus nooit winnen. Geen enkel reisprogramma trouwens. De wereld verkennen heeft de neiging nogal zwaar door te wegen in de ecologische voetafdruk van de programmamakers. 

Vuurtje stoken

Positief voor De Columbus is wel dat er in het programma niet gevlogen wordt. Al is Europa door kachelen met een hoogbejaarde diesel-slurpende bus nu ook niet meteen bevorderlijk voor de luchtkwaliteit. En het blijft niet bij die uitlaatgassen wat de uitstoot van het programma betreft. Lybaert mag dan al de 50 voorbij zijn, stop hem een doosje lucifers in de handen en net als de meerderheid van de volwassen mannen transformeert hij op wonderbaarlijke wijze in een jongetje van een jaar of 8. En wat doen jongetjes van die leeftijd het allerliefst? Juist ja, vuurtjes stoken.

In het eerste seizoen was het bijna elke avond prijs. Na het vinden van een idyllische plaats om te overnachten sleepte Lybaert een gigantische stapel hout en een vuurkorf uit de koffer van zijn bus. Het vuur en de daarbij horende rookontwikkeling pakten niet alleen goed op beeld, de vuurkorf bleek ook de ideale plek voor het betere filosofisch gesprek. Helaas is diezelfde vuurkorf ook een bron van fijnstof. Heel veel fijnstof. Meer fijnstof dan een bejaarde bus op gelijk welke reis ooit uit kan stoten.

Hoog tijd om in te grijpen dus. In naam van het klimaat werd de voorraad hout in de bus gedecimeerd, moest Wim zijn stekskes afgeven en mocht de vlam voortaan nog slechts één keer per aflevering in de vuurkorf slaan. Niet alleen het klimaat wordt daar beter van. Op vuurloze avonden blijken Lybaert en zijn bekende gast een stuk vroeger in bed te belanden. Wat er logischerwijs toe leidt dat ze er ’s morgens frisser weer uitrollen. En dat komt dan weer de kwaliteit van de filosofische gesprekken ten goede. Ook al worden die dan gevoerd zonder knapperend houtvuur op de achtergrond. 

De Columbus, elke dinsdag om 20u40 op Eén