Twee jaar na zijn veroordeling liep Steve B. vrij rond. Hij kruiste dit weekend het pad van Julie Van Espen, en dat werd haar dood. Hoe kan het dat B. vrij rondliep, na een veroordeling van vier jaar voor verkrachting? Een tweede verkrachting.

De Antwerpse rechtbank van eerste aanleg en het hof van beroep hebben die vraag vandaag beantwoord. Het hof van beroep wijst onder meer op te weinig middelen. Een vingerwijzing van formaat naar Geens.

De minister van justitie kreeg daarom de kans om opnieuw te reageren. Eerst in het VTM Nieuws, later op de avond in Terzake. ‘Eerst en vooral wil ik nog eens mijn allerdiepste medeleven uitspreken', zei hij bij VTM. 'Die mensen gaan door een hel. Velen onder ons zijn vader en moeder en wensen dat hun kinderen met de fiets ergens naartoe kunnen rijden, ook ik wens dat voor mijn dochter. Seksueel geweld is het ergste, meest gruwelijke geweld dat er is.’

Dat Steve B. nog steeds vrij rondliep na zijn veroordeling, kan Geens niet begrijpen, zo zei hij al eerder, en dat herhaalde hij dinsdag ook. 'Andere rechters zouden misschien een andere beslissing genomen hebben, maar dat is helaas hun recht', zei Geens in Terzake, verwijzend naar de beslissing om B. niet vast te houden in afwachting van de behandeling van zijn zaak in beroep. Dat de rechter enkel rekening mag houden met het risico op vluchtgedrag (en dus niet met recidive), beaamt Geens. 'Ik sta zeker open voor een wijziging van die wet. Maar aangezien de man een straf van vier jaar kreeg, was de kans dat hij zich zou onttrekken aan zijn straf niet onbestaande. Een onmiddellijke aanhouding zou niet zo kwaad geweest zijn in dit geval.'

‘Niet zwartepieten’

Geens, kop van jut op sociale media, haalde een reeks argumenten uit de kast om zich te verdedigen: 'Ik heb er alles aan gedaan om de werklast van de hoven van beroep te verminderen. In Antwerpen heeft men lang geen beroep gedaan op versoepelende maatregelen.’ Daarmee bedoelt Geens dat het hof van beroep lang gewacht heeft om de mogelijkheid te benutten met één rechter in plaats van drie te zetelen.

Geens weigerde de verantwoordelijkheid op te nemen voor de manier waarop de rechtshoven zich in Antwerpen hebben georganiseerd. 'Zij bepalen welke rechter in welke kamer zetelt. Dat men mij niet zegt dat ik niet maximaal heb gezorgd voor het invullen van de kaders (het personeelskader, red.). Overal heeft men bespaard. Er zijn hoven van beroep waar de doorlooptijd voor rechtszaken wel rond één jaar zat (zoals de minister beloofde te realiseren, red.). In Luik bijvoorbeeld, waar men de alleenzetelende rechter meteen heeft toegepast.'

‘Welke kamers ze sluiten, en welke prioriteiten ze bepalen voor de behandeling van de zaken beslissen ze zelf’, wierp Geens nog op. Daarmee verwees hij naar de verklaring van het Antwerpse hof van beroep dat de zaak tegen Steve B. in beroep geen prioriteit had gekregen omdat hij niet in hechtenis zat.

Het is duidelijk dat de minister en de Antwerpse hoven op ramkoers liggen. Toch wil Geens naar eigen zeggen niet zwartepieten. ‘Ik wil alleen maar zeggen dat de rechterlijke macht zich onafhankelijk organiseert. Daarom kan een minister niet verantwoordelijk zijn voor de inhoud van een beslissing. Ik kan mij niet politiek verantwoordelijk voelen voor een beslissing van een rechter. We zijn allemaal collectief verantwoordelijk voor de situatie van ons land, maar ik denk niet dat ik als minister van justitie de verdediging van de magistratuur moet opnemen, zij is onafhankelijk en organiseert zich autonoom.'