Belgian Tornados grijpen brons op het WK voor estafetteteams na diskwalificatie VS

Dylan borlée, Robin Vanderbemden, Jonathan Borlée en Jonathan Sacoor zetten een chrono van 3:02.70 op de tabellen. Trinidad en Tobago (3:00.81) ging met het goud aan de haal, voor de Verenigde Staten (3:00.84). Jamaica (3:03.24) bleef de Belgen net voor. Nadien werden de VS uit de uitslag gehaald omdat zij hun baan niet konden houden.

De gemengde estafetteploeg eindigde net na de herenfinale op de 4x400 meter op de achtste en laatste plaats geëindigd. Julien Watrin, Lucie Ferauge, Hanne Claes en Jonathan Sacoor klokten een tijd van 3:25.74. De Verenigde Staten (3:16.43) wonnen, voor Canada (3:18.15) en Kenia (3:19.43). De Belgen hadden last van vermoeidheid en vooral Jonathan Sacoor kon niet wegsteken dat hij net voordien al met de Tornados had gelopen. België werd afgetekend laatste, met gevoelige achterstand op nummer zeven Duitsland (3:22.26).

De Belgen (Julien Watrin, Camille Laus, Liefde Schoemaker en Dylan Borlée) wonnen hun reeks nochtans knap, maar leken alsnog naast de kwalificatie te grijpen. Dylan Borlée verving een vermoeide Jonathan Sacoor als slotloper, maar dat zou niet correct zijn doorgegeven. Daardoor volgde de diskwalificatie. Uiteindelijk kwam de organisatie hierop terug, en nam het België weer op in de uitslagen.

Eerder eindigden de Belgian Cheetahs op de tweede plaats in de B-finale. Ook zij staken zo het WK-ticket op zak. Bij de vrouwen ging het goud in de A-finale naar Polen (3:27.49), dat de Verenigde Staten (3:27.65) en Italië (3:27.74) achter zich liet. De drie Belgische ploegen staken in Japan allen hun ticket voor het WK in Doha (27 september tot 6 oktober) op zak. 

 “Ik heb hem na onze wedstrijd onmiddellijk bedankt omdat hij gelopen heeft, met de problemen die hij heeft”, vertelde Robin Vanderbemden. Dylan Borlée springt zijn ploeggenoot bij: “Hoed af voor Jonathan, hij had nog pijn bij de opwarming, maar hij wist dat hij moest lopen als we met de drie aflossingsploegen ons wilden kwalificeren.”

Normaal stappen zat er niet in na de wedstrijd. Jonathan Borlée stapte trekkebenend naar de camera’s om interviews te geven. “Ja, ik heb nu een beetje meer pijn dan voor de wedstrijd”, stelt hij vast. “Maar ik heb nooit zin om de ploeg te laten vallen, ik wil altijd het maximum voor het team geven, ik hoop nu wel dat ik dit niet ga moeten bekopen verderop in het seizoen.” Is hij ongerust over zijn blessure? Jonathan Borlée denkt na. “Laten we positief blijven, we gaan zeggen dat het niet te erg is”, antwoordt hij weinig overtuigd.

Maar de Belgian Tornados zijn uiteraard zeer verheugd met de bronzen medaille die ze gehaald hebben zonder Kevin Borlée. Dylan: “Als je naar de omstandigheden kijkt, met de afwezigen de laatste weken, is het echt formidabel. De grote landen zijn wel naar Japan gekomen met hun beste lopers. De tijden zijn niet ongelooflijk.”

Trinidad en Tobago pakte goud in een tijd van 3:00.81, de Belgen brons met 3:02.70. Dylan Borlée geeft de verklaring. “Het waren moeilijke omstandigheden, enorm veel wind in het stadion. Vooral in de tweede bocht is er een heel felle tegenwind. Ik had ook nog de twee wedstrijden van gisteren in de benen, maar het resultaat is mooi, ook van de Cheetahs en ook van de gemengde ploeg. We moeten echt iedereen die gelopen heeft feliciteren, het is magnifiek.”