Zelfs de meest mediagenieke politicus van Vlaanderen lijkt even niet opgewassen tegen de meest mediagenieke schrijver

“Momenteel is het theater by far het belangrijkste element geworden in het politieke ambt. Willens nillens moet je je daarin ook laten coachen”, zegt John Crombez in het nieuwe boek Zeven politieke dromers.

Politici worden plat gemediatraind (al zijn sommigen zulke hopeloze gevallen dat zelfs een afzondering van tien jaar met Jean-Marie Dedecker geen spitante oneliner zou opleveren).

Aan politiek doen is toneelspelen. En wie anders dan Herman Brusselmans kan dat doorprikken? Dat doet hij in ‘Herman leest’, zijn nieuwe dagelijkse rubriek in Iedereen kiest met Phara de Aguirre. De opzet is simpel: “Wie schrijft, die blijft en dus schrijven politici ook weleens een boek. Dat is goed voor het ego, maar het zijn zelden bestsellers. Wat is de literaire waarde van die politieke boeken?”

Mediatraining doorbroken

Brusselmans geeft elke dag een recensie van zo’n boek en doet dat op zijn typische manier, terwijl de politicus in kwestie, de ‘auteur’ (grappig!), erbij zit. Dat is lichtjes ongemakkelijk. Theo Francken en Kristof Calvo weten verdomd goed hoe de media werken, maar bij Brusselmans kunnen ze zich toch maar moeilijk een houding geven.

“Francken is geen rechtse zak”, zegt Brusselmans, terwijl de N-VA-politicus voor hem zit. Je ziet Francken een beetje zenuwachtig wezen: moet ik nu grijnzen, of nors kijken? Hij slikt. Zelfs de meest mediagenieke politicus van Vlaanderen lijkt even niet opgewassen tegen de meest mediagenieke schrijver.

Natuurlijk hebben politici volgens Brusselmans “heel veel succes bij vrouwen”. Peter Mertens valt volgens hem in de smaak “bij vrouwen iets boven de gemiddelde leeftijd en met okselhaar”. Bij Francken denkt hij dan weer aan “linkse meisjes die geil worden van rechtse praatjes”. En Calvo, “dat leuke, kleine mannetje van Groen”, kan volgens hem vrouwen bekoren “die met de bakfiets naar de gezondheidswinkel rijden.”

De man die meer boeken geschreven heeft dan eender welke politicus maakt ook terechte opmerkingen. Over Franckens Migratie in 24 vragen en antwoorden zegt hij: “De vraag die mij het meest opviel was de derde: wat is het verschil tussen asielzoekers, vluchtelingen, subsidiair beschermden, illegalen en transmigranten? Het antwoord erop vind ik niet duidelijk, de definiëring door Francken loopt niet lekker.” De N-VA’er moet instemmend knikken.

Het levert tien minuten verfrissende verkiezingstelevisie op. Iedereen schuifelt zo wat ongemakkelijk op hun stoel, niet goed wetende of ze nu moeten lachen of beledigd zijn. Waarschijnlijk hebben de producers zich al afgevraagd of dit een goed idee was, maar ik vind het top. De mediatraining doorbroken.