Internering gevraagd voor moordpoging met riek in Neerpelt

Gerard J., een vrijwilliger en medewerker van Natuurpunt, en het slachtoffer leefden al een tijd op gespannen voet. De man uit Borgerhout had een chalet in Peer en hij was er die dag met zijn dochter aan het wandelen. “Eens naar de koeien kijken in de achterliggende weide.”

Ze kwamen Gerard J. tegen, die struikgewas aan het verwijderen was. Hoewel tussen de mannen een omheiningsdraad stond, voelde de Neerpeltenaar van 1m95 zich blijkbaar bedreigd door de Antwerpenaar die 30 centimeter kleiner was. Hij nam zijn riek en plantte die in het gezicht van Koster. Met levensgevaarlijke letsels werd hij naar het ziekenhuis gebracht. “Hij stak tot het hersenvlies.”

Zowel het slachtoffer als de dochter waren niet in de rechtbank aanwezig. “Te getraumatiseerd en ze durven hem niet in de ogen te kijken. Het meisje houdt er een ernstig posttraumatische stressstoornis aan over”, sprak advocaat Stefaan Van der Velpen. Hij vroeg de aanstelling van een deskundige om de schade te begroten.

Intentie om te doden

De vete tussen de twee mannen sleepte al vijftien jaar aan. Zo was bij stedenbouw een klacht ingediend over aanhorigheden aan de chalet van de man uit Borgerhout. Het slachtoffer was ervan overtuigd dat de beklaagde achter die klacht zat. Gerard J. tekende wel present in de rechtbank. Moeizaam nam hij het woord. “Ik weet het niet meer. Mijn hersenbloeding heeft alles gewist.”

Wel heeft de verdachte vlak na de feiten meerdere verklaringen afgelegd waar de raadsman van de burgerlijke partijen handig gebruik van maakte. “Het is erg wat Gerard J. overkomen is. Ik heb er mee te doen. Maar omgekeerd en na lezing van het dossier merk ik dat hij voor zijn hersenbloeding geen ogenblik echt te doen had met het slachtoffer. Koster had nochtans twee diepe verwondingen recht in het gezicht. Met volle kracht en met de intentie om te doden heeft hij gestoken. Hij vond dat de natuur alleen van hem was. Die mensen uit Antwerpen moesten er weg. Weg uit hun chalet. Met voorbedachtheid heeft hij toegeslagen.”

Levensmoe

Het slachtoffer vocht vier dagen voor zijn leven. Hij houdt blijvende letsels aan de aanval over. “Apathie, obsessief gedrag, geheugen- en aandachtsstoornissen. Zijn vrouw heeft een andere man gekregen”, somde advocate Aniëlla De Wachter op. “Wij moeten voort. Ik durf mijn man niet meer alleen te laten. Hij is levensmoe. Mijn man kan het niet plaatsen. Wij weten niet wat het gaat worden. Intussen hebben wij zelfs de chalet verkocht. Vijftien jaar aan een stuk heeft J. ons bedreigd. Nooit is er een verontschuldiging gekomen.”

Voor het parket is het duidelijk dat het om een moordpoging gaat. “In zijn eerste spontane verklaring zegt J.: ‘Ik ben de dader, schiet mij maar neer.’ Hij zegt iemand met voorbedachten rade met een riek gestoken te hebben. ‘Ofwel kreeg ik slaag, ofwel legde ik hem het zwijgen op’. Met volle kracht en met de riek in beide handen heeft hij gestoken. Het oogmerk om te doden was duidelijk aanwezig. Het was J. die de confrontatie opzocht. De grote natuurminnende vriend en verdediger van zijn natuurgebied. Bewust heeft hij zijn riek genomen, 50 meter gewandeld naar het slachtoffer en bewust zijn plan uitgevoerd. Er is een geestesstoornis, constateren de gerechtspsychiaters. Ik vorder de internering, alle voorwaarden zijn daarvoor aanwezig.”

Zo meteen neemt Jan Swennen het op voor Gerard J. Hij vraagt om het misdrijf te herkwalificeren naar opzettelijke slagen en verwondingen.