Pei werd dankzij zijn moderne ontwerpen een van de meest gerenommeerde architecten van de twintigste eeuw. Hij ontwierp niet alleen de glazen piramide van het Louvre, maar ook onder meer de oostelijke vleugel van de National Gallery of Art in Washington.

Ook de Hancock Tower in Boston is van zijn hand, al was dat een spannend verhaal. Toen de glasgevel vrij snel barsten vertoonde, berekenden ingenieurs dat de felle wind het gebouw omver zou kunnen ­blazen. Pei moest toen in allerijl de draagstructuur met 1.650 ton staal laten versterken.

Een van zijn laatste werken was het Museum for Islamic Art in Doha. Voor hij eraan begon, maakte hij als tachtiger nog een rondreis door de Arabische Wereld om zich in de traditie in te leven. Hij vond zijn inspiratie uiteindelijk in de simpele blokkenformatie van een negende-eeuwse moskee in Caïro.

Pei laat een erg divers oeuvre na. “Een hand­tekening is immers een valkuil”, vond hij. “Sommige architecten hebben zo’n herkenbare stijl dat de cliënten ontgoocheld zijn als ze iets met een andere look krijgen.”