‘Er zitten geen bepalingen in die communautaire risico’s inhouden’, zegt premier Charles Michel (MR) over de lijst. Michel had zich daar altijd tegen verzet, omdat hij geen ‘communautaire chaos’ wil.

Wat betekent die lijst nu? Alleen de grootste gemene deler van de drie takken van de wetgevende macht – Kamer, Senaat en koning, lees: regering – blijft over op de definitieve lijst. De artikelen die in de lijst staan, kan een volgende wetgevende macht daadwerkelijk herzien. Michel heeft ervoor gezorgd dat er geen artikels kunnen herzien worden, die tot een staatshervorming zouden kunnen leiden.

De lijst van de federale regering kwam tot stand door de kleinste gemene deler van de lijsten van Kamer en Senaat te weerhouden. Uit die lijst schrapte de regering nog artikel 146, uit vrees dat de regio's daardoor eigen rechtbanken zouden kunnen oprichten. De uiteindelijke lijst is dus een pak korter dan die van de Kamer: de Kamer had 40 artikelen opengezet voor herziening, de regering houdt er nog elf over.

Artikel 7bis, dat een klimaatwet mogelijk maakt, behoort tot de lijst van 11 artikelen die voor herziening vatbaar worden. Ook artikel 63 hoort erbij, wat toelaat dat het aantal parlementsleden daalt, een belangrijke vraag van Open VLD. Ook de artikelen die ervoor zorgen dat een afschaffing van hof van assisen mogelijk wordt, haalden de lijst. Net als artikels over privacy, het recht op universele dienstverlening en de persvrijheid (voor een uitbreiding ervan, red.).