COLUMN. Ingeborg over het Songfestival: “Ik heb de perfecte kandidaat voor 2020 al gevonden”

Mijn vorige column sloot ik af met een wens voor mijn examen in mijn opleiding psychologie. Het was best pittig en de voorbereidingen waren heel intens. Van het resultaat heb ik nog geen idee, maar ik hou je op de hoogte. Vandaag kijk ik terug op een bekrachtigend YOD-weekend. De YOD-heling is een methode die ik zelf ontwikkelde. Mensen ontdekken gaandeweg wat de relatie is met hun lichaam, hun werk, hun relaties, geld, dat wat hun leven zin geven , enzovoort. Patronen die negatief zijn en alles wat hen in de weg staat, schrijven ze neer. Door daar even bij stil te staan brengen we die dingen eerst aan het licht, daarna worden ze losgelaten in een energetisch én een letterlijk vuur. Dat vuur zal alleen maar groter worden bij mijn volgende vakantieworkshop ‘Je ware zelf leven’, in Frandeux, een dorpje in de Ardennen. Ik kijk er enorm naar uit, niet in het minst omdat ik tijdens dat kampvuur muzikaal begeleid zal worden door onze zoon Robin. Dat hee hij beloofd op het verjaardagsfeestje van de papa van zijn lie e Jade: ‘Jaja moeder, je mag erop rekenen, no worries’. Ik moet trouwens bekennen dat hij er echt een hekel aan hee dat ik in deze column over hem schrijf. Maar ja, waar het hart van vol is... In Frandeux geef ik elke ochtend Dru yoga, net als elke woensdag in mijn zaak De evolutie. Midden in de week vinden mijn cursisten en ik het midden tussen alle polariteiten. Als we van het ene af willen, gaan we immers vaak heel sterk het andere promoten. Dru yoga helpt ons in zulke gevallen naar ons hart te luisteren. Dat is altijd bereikbaar, gewoon omdat je het altijd bij je hebt.Telkens ik zo’n meditatieworkshop mag begeleiden voel ik: dit is de ware Ingeborg. Die diepgelukkig is en haar bestemming gevonden hee .

Van het vuur van YOD over het vuur van Frandeux naar het vuur van het Songfestival. Het is precies 30 jaar geleden dat ik er zelf stond. Dertig jaar, mensen! Ja, ik word oud. Elk jaar krijg ik de vraag: ‘Ga je kijken?’ Meestal zeg ik dan naar waarheid: nee, dus. Behalve als Lieven Van Gils me vraagt of als Vlaanderen een afgevaardigde stuurt in wie ik hard geloof. Zoals Laura Tesoro enkele jaren geleden. De perfecte kandidaat voor 2020 heb ik ondertussen al gevonden. Dat is géén grap! Door een vreemd toeval leerde ik iemand kennen met bakken talent. Natuurlijk is het de VRT die beslist. Ik ben benieuwd.