Elisabet kijkt terug op ‘De Mol’: “De kritiek van de kijkers heb ik mij echt aangetrokken”

Axel heeft 34.050 euro gewonnen. Een pak meer dan wat de vorige mollenvangers aan het einde van de rit in hún pot aantroffen. En toch krijgt mol Elisabet een goed rapport. “Het heeft immers veel langer geduurd dan de andere jaren voordat iemand van de kandidaten de mol op het spoor was”, zegt Gilles. “Trouwens, verschillende opdrachten voor grote bedragen zijn maar op het nippertje gelukt. Het heeft ­weinig gescheeld of er was dit jaar mínder overgebleven dan anders.”

Gilles: En ook de briefings liepen anders. Doorgaans zijn die een herhaling of een update voor de mol. Elisabet konden we pas een dag op voorhand inlichten. Via de telefoon die in de uitzending te zien was kreeg ze bijzonder korte filmpjes, waar Elisabet niet veel uit kon opmaken. Er was geen tijd of mogelijkheid voor uitgebreide briefings. Tot onze grote frustratie, want sommige opdrachten zijn niet zo makkelijk uit te leggen. Die met de escaperoom op de boot bijvoorbeeld.

Elisabet: Ik wist dat ik zou worden vastgebonden aan boord, maar Gilles had geen tijd om mij alle puzzels uit te leggen. Ik weet nog dat hij zei: ‘Gij zijt slim genoeg, gij zult het antwoord wel weten.’ (schatert)

Gilles: Ja, het enige wat ik kon zeggen is dat ze de boel moest vertragen. Dat is bij deze opdracht niet gelukt, omdat we een enorm sterke groep hadden. Er waren zelfs ochtenden dat we Elisabet gewoon géén briefing gaven. Ze kreeg dan een dag vrijaf omdat we wilden dat ze zich ook nog wat zou amuseren. Da’s trouwens ieder jaar zo: niet élke opdracht moet mislukken.

Elisabet: Zoals de silent disco-proef, waarbij twee kandidaten moesten raden welke liedjes de rest zong. Een ­plezante opdracht, die ik niet op voorhand kende.

Elisabet: Dat klopt, ik kan op cruciale momenten het hoofd koel houden en probleemoplossend denken. Die vaardigheden heb ik tijdens ‘De Mol’ goed kunnen gebruiken.

Gilles: Eigenlijk hadden we in België al door dat zij een straffe kandidaat was. Tijdens de tests was Elisabet steeds één van de beteren. Zij heeft zeer veel capaciteiten en is een zeer intelligente dame. Dat gold ook voor een aantal andere kandidaten, alleen was Elisabet ­veruit de beste bij de laatste test in Vietnam.’

Elisabet: En dan te zeggen dat ik alles gedaan heb om die proef te doen mislukken! Mijn kaart ‘laten vallen’, discussiëren met Bas om zo veel mogelijk tijd te verliezen... Helaas was er Joeri, die ons aanmaande om haast te maken.

Gilles: Joeri heeft het Elisabet niet makkelijk gemaakt. Hij is één blok pure natuurkracht, de nachtmerrie van elke mol. En toch waren er veel mensen die hem verdachten, omdat ze het niet geloofwaardig vonden dat hij zich zó smeet. Maar het is belangrijk dat er in een groep iemand als Joeri zit. Je wilt niet met één mol en negen nep-mollen zitten die zichzelf de hele tijd verdacht maken, want dan is er geen spel meer.

Elisabet: Eva. Zij deed soms vreemde dingen, al was dat niet altijd bewust, denk ik. Zo durfde ze bij de beleefdheidsproef haar glas wijn niet om te stoten.

Elisabet: Toen ik de verslagenheid bij de anderen zag, voelde ik mij wel een beetje schuldig.

Gilles: Het was goed dat haar man kon komen, zodat de mol een tweede adem kon vinden. Dat deed haar deugd, en dat was belangrijk. Want Elisabet was onze sleutelspeler.

Elisabet: Toen bij de silent ­disco het woord ‘reanimatie’ geraden moest worden. Ik dacht: ‘Verdomme, da’s een wel heel opvallende hint die naar de spoedarts wijst.’

Gilles: Ja, maar dat woord lag al lang vast. Wij wisten toen niet dat jij de mol zou zijn!

Elisabet: Axel vond het ook verdacht dat ik bij de bootproef in de kajuit zat. Ik had die ochtend nog gezegd dat ik een hekel heb aan zwemmen. Hij was de eerste die mij doorhad.

Gilles: Vanaf toen - na aflevering vier - hield hij jou in de gaten. Da’s een pak later dan de voorgaande jaren. En pas na aflevering vijf heeft hij jou op de test ingevuld als mol.

Elisabet: Kaat zat mij op de hielen. Zij had alles op Eva ingezet, maar toen die eruit vloog, wist ze dat ik de mol was. Een aantal van haar antwoorden klopten immers voor ons allebei. Ik sliep bij Eva op de kamer, wij zaten in hetzelfde busje, zijn allebei blond, wonen in Antwerpen... De volgende ochtend heeft ze mij in de auto daarmee geconfronteerd, maar ik heb staalhard ontkend. Kaat had het daarna soms moeilijk om nog vrienden te zijn met de mol. Dat merkte ik ook, maar ik neem haar dat niet kwalijk.

Elisabeth: Totaal niet. Ik wist ook niet dat ik zo goed kon liegen.

Elisabet: Weet je, ik denk dat de proeven de vorige keren gewoon te ingewikkeld waren, waardoor mensen afhaakten.

Gilles: Daar is wel wat rond te doen geweest, dat klopt. We hebben daar rekening mee ­proberen te houden, al was er nu ook weer niet zo’n groot verschil.

Elisabet: De Elisabet die aan het lachen was of zich amuseerde, dat ben ik. Maar ik ben zeker niet het kleine meisje dat niets durft en soms zelfs een beetje zaagt en zich aanstelt. Dat was echt wel een rolletje.

Elisabet: Uiteraard zijn spoedartsen mensen die stressbestendig zijn, zin hebben in avontuur en hun grenzen willen verleggen. Dat zit ook wel in mij. Mijn collega’s zeiden achteraf dat ze wel iets doorhadden, omdat ze zagen dat ik anders was op tv. Mijn familie daarentegen zat totaal op het verkeerde spoor. Misschien kennen ze mij dan toch niet zo goed. (lacht)

Gilles: Het zijn altijd competitieve vrouwen die dat soort kritiek krijgen. Veel mannen met een computer en een internetverbinding kunnen daar blijkbaar niet tegen. Tegen hen zou ik willen zeggen: ‘Word volwassen, we leven in 2019!’

Elisabet: Ik wist wel dat er kritiek zou komen, maar ik deed het allemaal in functie van mijn rol. Kijkers hebben het jou vooral kwalijk genomen dat jij je man liet overkomen naar Vietnam. Dat heb ik me echt aangetrokken. Toen die commentaren kwamen, was ik echt aangedaan en twijfelde ik eraan of de makers er wel goed aan hadden gedaan om mij als mol te kiezen.

Gilles: Ook de kandidaten reageerden daar veel emotioneler op dan wij hadden verwacht. Dat hadden wij verkeerd ingeschat. Maar ik ben altijd fan van jou geweest, Elisabet. Wij hebben ons met de ploeg nooit zorgen gemaakt.

Gilles: ’t Is de allereerste keer dat er een mama met twee kleine kindjes meedeed aan ‘De Mol’. ’t Is iets waar je rekening mee moet houden wanneer je je inschrijft: je kan tot drie weken van huis zijn. Het is trouwens gebeurd dat mensen ver in de selectie geraakt zijn, maar dan toch afhaakten omdat ze beseften dat ze hun kindje zolang niet konden missen.

Elisabet: Ik heb mij ingeschreven vijf weken nadat ik bevallen was van Nathan. Kindjes jonger dan drie hebben weinig tijds­besef, natuurlijk, maar ik had wel schrik van de reacties van kijkend Vlaanderen.

Gilles: Dat ze je een slechte mama zouden vinden?

Elisabet: Ik vreesde reacties in de trant van ‘Wat is dat voor een moeder? Die laat haar ­kinderen drie weken achter.’ Gelukkig zijn die er niet gekomen. Ik heb daar op voorhand ook een goed gesprek over gehad met mijn man. Hij zei dat ik deze kans met beide handen moest grijpen. Ik ben hem daar heel dankbaar voor.

Gilles: Terug thuis heb ik drie dagen onafgebroken geslapen. Mijn nachten waren heel kort omdat ik soms op bezoek moest bij Elisabet. De eerste keer was dat wel grappig. We slopen met enkelen door het hotel en hebben de douche aangezet, zodat ze ons in de andere kamers zeker niet zouden horen. Drie uur ’s nachts was het toen zeker?

Elisabet: Ik lag daar te wachten, en jullie kwamen maar niet.

Gilles: Het ging niet eerder omdat Joeri, Martijn en Axel beneden maar pintjes bleven drinken.

Elisabet: Ik heb zelfs gedacht dat ik de mol niet was. Dat het allemaal een test was.

Elisabet: Ik heb op een Mol-­forum gelezen dat iemand mijn ogen had geanalyseerd, en dat het opviel wanneer ik oprecht lach en wanneer niet. Dat klopt, merkte ik. Als ik oprecht lach, lachen mijn ogen mee. En anders zie je dat ik het niet meen. Dus eigenlijk ben ik helemaal niet zo’n goeie actrice. (lacht)

Gilles: (sussend) Jawel, hoor.

Elisabet: En voor de rest heb ik geleerd dat ik heel klein ben, zeker naast Axel en Gilles. (lacht)