Zij gingen Kompany voor als speler-coach: van Kenny Dalglish over Ryan Giggs tot zelfs Johan Boskamp

Dikgezaaid zijn ze allerminst de speler-coaches op het allerhoogste voetbalniveau. En dan is het nog veel meer zoeken naar enkele succesvolle voorbeelden. Toch zijn er een handvol. Daarbij wel wat grote namen en vooral speler-coaches in de Premier League. Een kort overzicht. 

Liverpool-legende die in 1978 nog Club Brugge winst in de Europacup I ontzegde met de winnende goal in de finale. De intussen 68-jarige Schot viel sinds 1985 in als manager bij Liverpool. In die periode zou hij ook nog vijf jaar speler blijven. Succesvol, want in zijn eerste jaar boekte hij al de dubbel titel-FA Cup. Daarna zouden nog twee Engelse titels en een FA Cup volgen als speler-coach. In 1990 stopte hij definitief als speler. In 1991 een eerste keer als Liverpool-coach. 

Een andere Schot en succesvol ‘player-manager’ was Graeme Souness. Het clubicoon van de Rangers won tussen 1986 en 1991 vier Schotse titels als speler-coach. Ook vier Schotse bekers waren zijn deel. Opvallend: in 1991 volgde hij bij Liverpool Kenny Dalglish op als trainer op. Dat was voor Souness ook het moment om te stoppen als speler.

Ook in België zijn er enkele speler-coaches geweest. De meest opvallende daarbij was niemand minder dan Johan Boskamp. De Nederlander combineerde in de late herfst van zijn carrière het doelpunten scoren met het trainersschap bij RWDM. Boskamp scoorde in 1981 nog drie keer in het shirt van RWD Molenbeek, maar middenin het seizoen nam hij ook de trainersrol op zich na het ontslag van Jean-Pierre Borremans. Uiteindelijk vertrok Boskamp naar Lierse. Daar werd hij tussen 1982 en 1984 klaargestoomd voor het trainerschap. Enkele maanden na zijn pensioen in 1984 zette hij zijn eerste stapjes als coach. Onder leiding van Boskamp verging het Lierse wel niet al te goed. ‘Bossie’ degradeerde in 1986 uit de eerste klasse. Daarna zou hij zich herlanceren bij Denderhoutem.

Nog een grote naam in het rijtje: Ruud Gullit. De Nederlandse aanvaller deed hetzelfde als Dalglish door in 1997 als speler-coach de FA Cup te winnen. Gullit was met de slag ook de eerste niet-blanke manager in de geschiedenis die de Engelse beker wist te winnen. En dat dus in zijn debuutjaar als speler-coach. 9 maanden later zat het avontuur van de speler-coach er op, al was dat voor Chelsea niet helemaal het geval.

Als opvolger voor Gullit koos Chelsea in 1998 namelijk weer voor een speler-coach. Met Gianluca Vialli op het veld als speler en naast het veld als coach ging het opnieuw de succesvolle richting uit. De Italiaan won de League Cup met Chelsea. Twee maanden later haalde hij ook de Europabeker voor Bekerwinnaars binnen. Veel langer dan enkele maanden deed Vialli het niet als speler-coach. Na 1998 ging hij enkel door als coach van ‘The Blues’. Dat zou hij blijven tot 2000. 

De meeste speler-coaches zijn clubiconen en dat was ook bij de enige passage van een speler-coach bij Manchester United het geval. Ryan Giggs nam het assistentschap op als speler onder David Moyes, maar na diens ontslag moest hij het ook als hoofdcoach zien te rooien in 2013-2014. Op 6 mei zou hij zichzelf vervangen in het duel tegen Hull. Of hoe een trainer zichzelf op 40-jarige leeftijd een mooi pensioen cadeau deed. Giggs is de trainersstiel intussen trouw gebleven. Momenteel gaat hij als bondscoach van Wales door het leven.

We blijven met onze voorlaatste speler-coach in bondscoach-sferen. Joachim Löw trapte immers ook zijn trainerscarrière af in een dubbel rol. Al was dat op een veel lager niveau bij FC Frauenfeld. De Duitser bleef er één seizoen in 1994-1995 om vervolgens richting Stuttgart te trekken.

Tot slot nog Edgar Davids. De Nederlands ex-middenvelder van Ajax, Barcelona, Juventus en Inter deed het zelfs in een driedubbele rol. Van 2012 tot 2014 was hij zowel speler, assistent-coach als hoofdcoach bij het Engelse Barnet FC, een club uit de lagere regionen. Onvergetelijk was Davids’ passage niet. Al scoorde hij wel één goal als speler-coach.