Open VLD 2014-2019: liberalen doen gewoon voort, ongeacht de tegenslag
“Mirakelvoorzitter“ Gwendolyn Rutten loodste vijf jaar geleden de liberalen in de Vlaamse en federale regering. Open VLD drukte sindsdien haar stempel op het regeringswerk, maar het symbolisch zo belangrijke begrotingsevenwicht kwam er uiteindelijk niet. Dat weerhield de partij er niet van om de kenmerkende boodschap van optimisme nooit te laten varen. Gesterkt door een sterke band met de Franstalige zusterpartij en succesvolle gemeenteraadsverkiezingen dendert de blauwe brigade vol goede moed richting 26 mei.
Onder aanvoering van de leading ladies Gwendolyn Rutten en Maggie De Block haalde Open VLD in 2014 een extra Kamerzetel binnen. In het Vlaams Parlement moesten ze er wel twee inleveren. De liberalen gebruiken hun positie optimaal en stellen een deelname aan de Vlaamse regering als voorwaarde voor medewerking aan het centrumrechtse project van Charles Michel. Met succes, want de Vlaamse liberalen worden in beide ploegen opgenomen.
Wel flexi-jobs, geen begrotingsevenwicht
Als lid van de regering zetten de Vlaamse liberalen in op lagere belastingen en een slankere overheid. Aanvankelijk slagen ze er ook in om dit te vertalen in beleid, want de invoering van de flexi-jobs vergroot de mogelijkheden voor wie onbelast wil bijverdienen. Ook het systematisch tegenhouden van de meerwaardebelasting van de CD&V schrijven ze maar wat graag bij op hun conto.
Toch loopt het niet allemaal even vlot. Een voorstel om de pensioenrechten van werkloze 50-ers terug te schroeven zorgt voor veel interne onduidelijkheid en wordt uiteindelijk van tafel geveegd. Een brug te ver voor de ‘socialere’ stemmen binnen de regering en de partij, zo blijkt.
Bovendien blijkt het zo hoog aangeprezen begrotingsevenwicht na een reeks uitstellen finaal onhaalbaar binnen de legislatuur. Met het oog op de verkiezingen blijft dit toch een ontegensprekelijke smet op het blazoen van de ‘economische herstelregering’.
Lees verder onder de foto.
Gekibbel
Ondertussen doet ook Open VLD volop mee aan het ‘kibbelkabinet’. Vooral met Theo Francken botert het duidelijk niet. Zijn communicatiestijl en vaak doelbewuste polarisering stoot hen tegen de borst. Wanneer de N-VA zich tegen de Belgische deelname aan het VN migratiepact keert, scharen de Vlaamse liberalen zich dan ook graag achter Charles Michel.
Wanneer die laatste wat te veel naar links dreigt te kijken, tonen ze wel weer duidelijk hun eigen liberale gelaat en luiden zo het definitieve einde van Michel I in. Na de regeringsval zijn de liberalen maar wat blij wanneer ze Maggie de Block kunnen herinstalleren als staatssecretaris voor Asiel en Migratie.
Lees verder onder de foto.
Turteltaks
Op Vlaams niveau krijgen ze al vrij snel een klap te incasseren. De turteltaks, een extra heffing om de afbouw van de schulden voor groenestroomcertificaten te financieren, draait uit op een sisser. Een belasting die genoemd wordt naar een liberaal blijkt niet te rijmen met de partij-idealen en Turtelboom verdwijnt uit de regering Bourgeois.
Vervanger Bart Tommelein boekt wel succes. Hij trekt resoluut de groene kaart en zet volop in op hernieuwbare energie. Ook de kernuitstap blijft een onbetwist speerpunt.
Lees verder onder de foto.
Blauwe golf in de steden
Diezelfde Tommelein toont zich ook bij de gemeenteraadsverkiezingen een belangrijke pion. Hij verzilvert zijn goed resultaat en verovert de Oostendse burgemeesterssjerp. Voorzitster Gwendolyn Rutten volgt zijn voorbeeld in Aarschot. In Gent trekt Mathias De Clercq – na een lange en complexe onderhandelingsronde met de groenen – aan het langste eind en wordt zo de eerste Gentse liberale burgemeester sinds 1958.
Gevoed door deze lokale successen hoopt Open VLD er dus op om ook na 26 mei gewoon voort te kunnen doen, liefst in nieuwe centrumrechtse regeringen. Ook de verstandhouding met de Franstalige zusterpartij MR lijkt ondertussen optimaal.