En dan applaudisseert plots een jurylid: wint deze Belgische als eerste de Koningin Elisabethwedstrijd?
Sylvia Huang, finaliste in de Koningin Elisabethwedstrijd, wordt overladen met complimenten. Maar kan zij als eerste Belg het concours voor viool winnen? ‘Sommige kandidaten repeteren een jaar lang elke dag acht uur. Zij niet.’
Het waren niet alleen de twee violisten die tijdens de eerste finaleavond van de Koningin Elisabethwedstrijd de aandacht trokken. Ook een jurylid liep, ongewild wellicht, in de kijker. Een cameraman pikte op hoe Vadim Repin maandagavond na het optreden van de Belgische kandidate geëmotioneerd mee applaudisseerde. En dat is opvallend, wegens: tegen de regels. Een jurylid wordt geacht neutraal te zijn.
“Sylvia Huang was in staat om hem de wedstrijd volledig te laten vergeten”, zegt Katelijne Boon, die de uitzending op Canvas verzorgde. Ze heeft er begrip voor. Zij en haar drie panelgasten raakten maandagavond zelf niet uitgepraat over de bijzonder sterke prestatie van onze landgenote.
Er waren misschien wat schoonheidsfoutjes, maar ze merkten vooral op hoe de vijfentwintigjarige Henegouwse “de muziek diende” en “eerlijk speelde”. Herman Van Veen, die van opleiding violist is, zei tijdens de uitzending dat hij zich door haar betoverd voelde. “Hiervoor ga je naar een concertzaal. Je ontmoet hier iemand die een mening heeft en die een geluksgevoel kan overbrengen.”
Wat dat zegt over de kansen van de Belgische om als eerste ooit een jaargang viool te winnen, kan Boon moeilijk inschatten. “Het was veelbelovend, maar we moeten ook beseffen dat dit nog maar de eerste avond was. Er moeten nog tien andere kandidaten volgen.”
Veel kenners geloven in elk geval dat Huang hoog, zeker in de top zes, zal eindigen. Wolfgang Heiremans, violist en ook opnameleider bij radiozender Klara, hoopt zelfs op de top drie.
Heiremans: “De statistieken voor een eerste plaats spelen wel in Huangs nadeel. Het is van 1989 geleden dat nog een muzikant die op een maandag speelde, de wedstrijd won.” Dat Huang gisteren als tweede, op een totaal van twaalf violisten, aan de beurt kwam is het gevolg van een eerdere loting. “Die volgorde lijkt wel een invloed te hebben. Wie later op de week speelt, laat vaker een diepere indruk bij de jury na.”
Sylvia Huang speelt al sinds haar derde viool. Het is haar Chinese vader die haar het vak bijbrengt. Haar Belgische moeder is ook muzikaal aangelegd – zij speelt cello, net als haar zus. Dat Huang aanleg heeft, blijkt al snel. Op haar tiende wint ze haar eerste grote prijs: de National Musical Competition Belfius Classics.
Tijdens de finaleavond van de Koningin Elisabethwedstrijd moest Huang twee werken spelen, een verplicht stuk en een zelf gekozen concerto. Haar eigen keuze vinden veel kenners opvallend. Het is immers bijna vijftig jaar geleden dat het vioolconcerto van Antonin Dvorak nog in de wedstrijd te horen was. En makkelijk is het ook niet.
Heiremans vond het concerto nochtans perfect bij de muzikante aansluiten. En niet onbelangrijk, het concerto paste ook goed bij haar instrument, een 18de eeuwse Italiaanse viool van Carlo Ferdinando Landolfi. “Haar instrument was een van de weinige aandachtspunten. Dat klonk dan wel prachtig, maar bleek bij momenten niet echt krachtig genoeg.” Sylvia Huang was daardoor gebaat met een stuk waar het orkest niet te luid moest begeleiden, gelooft hij. “Zo kon ze zelf toch voldoende op de voorgrond blijven.”
Geen diploma
Het is trouwens niet zo dat alle landgenoten volledig ingepakt werden door haar prestaties. DeZES, de jongerenjury van Canvas, vond dat de Amerikaanse violist Luke Hsu, die haar voorging, het beter deed. “Hsu is een echte persoonlijkheid op het podium”, klonk het. Hij zou meer branie, meer powerplay hebben laten zien.
Heeft dat met ervaring te maken, of eerder met eigenheid? Mensen die Huang kennen omschrijven de violiste steevast als bedeesd, bescheiden. Ook haar atypisch parcours als violiste wordt regelmatig aangehaald.
“De meeste muzikanten beginnen op school, zoeken een grote naam als leraar, nemen deel aan concoursen en komen dan pas terecht in een groot orkest. Maar Sylvia legt een omgekeerd traject af”, vertelt de Belgische piccolospeler Vincent Cortvrint. Op haar zestiende al komt de dochter van een Belgische moeder en Chinese vader op de radar van het Nationaal Orkest van België. Na twee jaar wachten, als ze achttien is, mag ze er aan de slag. Sinds 2014 is ze eerste violiste bij het gerenommeerde Koninklijk Concertgebouworkest in Amsterdam.
“Toen haar proefperiode bij het Concertgebouworkest voorbij was, zei ze: ‘Misschien moet ik maar eens naar een conservatorium gaan, dat lijkt me wel leuk.’ (lacht) Ze had nog geen diploma”, weet Cortvrint.
Het maakt van Huang ook een erg atypische kandidate voor de Koningin Elisabethwedstrijd, gelooft hij. “Ik heb kandidaten gekend die een jaar lang elke dag acht uur repeteerden. Zij niet, die tijd heeft ze niet door haar baan bij het orkest. En toch doet ze het, omdat ze zo slim met haar talent omgaat. Ze speelt de muziek zoals zij die voelt, zoals ze die bedenkt. En dat bepaalt de kracht van haar spel.”
Zaterdag weten we of Huang de eerste Belg ooit wordt die als violist de Koningin Elisabethwedstrijd wint. Voor de volledigheid: het beste resultaat dat een landgenoot kon boeken, was een tweede plek. Yossif Ivanov en Lorenzo Gatto behaalden die in respectievelijk 2005 en 2009.