Tot 83 procent van de patiënten die de therapie krijgen, zien hun levensverwachtingen stijgen. CAR-T is een van de grootste doorbraken in de behandeling van kanker van de afgelopen jaren. Eén nadeel van dit schijnbare wondermiddel: de kostprijs is immens. Naar schatting gaat het om 400.000 euro per patiënt.

“Zonder terugbetaling is dit niet te betalen. Omdat de therapie maatwerk is per patiënt en heel het proces vier tot zes weken duurt, is het erg duur”, zegt professor Tessa Kerra (UZ Gent). Daarom springt de overheid nu in de bres. De Block maakt geld vrij voor 50 patiënten in het eerste jaar en nog eens 90 patiënten in het tweede jaar. “Dat is ook ongeveer het aantal patiënten die baat zouden hebben bij de therapie, waar de klassieke therapie niet aanslaat.”

Twee types kanker

Specifiek gaat het om jonge patiënten met acute lymfatische leukemie en oudere patiënten met diffuus grootcellig B-cellymfoom. “Dat zijn bloedkankers die ’herkend worden’ door de CAR-T. Voor andere kankers zal die therapie niet zo efficiënt zijn. Bij de meeste patiënten is deze therapie gelukkig ook niet nodig. Onze geneeskunde staat echt ver genoeg met chirurgie, chemotherapie en bestralingen. Dit is een nieuw en veelbelovend wapen dat we aan ons arsenaal kunnen toevoegen.”

“CAR-T-therapie is een zeer innovatieve vorm van immunotherapie. De behandeling biedt een nieuw perspectief aan patiënten voor wie er tot voor kort geen behandelmogelijkheden meer waren. Dat is fantastisch nieuws”, zegt minister De Block. De minister kreeg in het verleden wel felle kritiek voor de terugbetaling van dure medicatie. Hoeveel er nu wordt betaald per persoon is niet bekend.

Het lijkt allemaal heel futuristisch. Witte bloedcellen afnemen bij een kankerpatiënt, die genetisch laten manipuleren in het buitenland, om ze daarna weer in te spuiten. Toch is dat exact wat gebeurt bij CAR T-gentherapie. “We weten het eigenlijk nog niet zo heel lang maar ons immuunsysteem is erg goed in het bekampen van kanker. Met deze gentherapie maken we ons eigen immuunsysteem wel sterker, zonder de kanker rechtstreeks te bestrijden”, zegt prof. Kerre. “In het labo krijgen de witte bloedcellen een extra receptor, een soort antenne, om bepaalde eiwitten aan te vallen. Waardoor ze gewapend de kanker herkennen en vernietigen.”