Cataldo wint miniversie Ronde van Lombardije in Giro, Nibali en Carapaz verkopen Roglic een oplawaai

Een miniversie van de Ronde van Lombardije, dat moest de vijftiende etappe in deze Giro worden. Over 232 kilometer ging het van Ivrea naar Como. Onderweg moesten de klimpartijen naar Madonna del Ghisallo, de Sormano en de Civiglio voor vuurwerk zorgen, maar spektakel bleef lange tijd uit.

Met Cattaneo en Cataldo liet het peloton twee Italianen hun gang gaan. Het duo vergaarde een voorsprong van een kwartier. Niemand in het peloton die zin had om de etappe in handen te nemen. Mitchelton-Scott deed het schoorvoetend, maar op de Madonna del Ghisallo was het met een vergrootglas zoeken naar aanvallen.

Bakelants probeerde het even, maar dat was dat. Op de Sormano wel uitvallen van Yates en later Lopez, al waren dat niet meer dan rimpels op vlak water rond het Comomeer. Mechanische pech van Primoz Roglic op 20 kilometer van de aankomst was dat iets meer, maar ook hij kon samen met de andere favorieten de Civiglio aansnijden.

Ondertussen bleven Cattaneo en Cataldo voorop rijden. Eén van beiden zou na ongeveer 220 kilometer in de aanval zegevieren. Of toch niet? Nibali monsterde even de blikken bij de favorieten en trok vol ten aanval. Enkel Carapaz en de anticiperende Yates en Carthy konden nog mee. Met een kleine minuut achterstand op de vluchters doken zij de afdaling in.

Daarin ging Nibali als een gek tekeer. Op zijn terrein zette de Italiaan de andere favorieten onder druk. Roglic ging (zonder erg) het decor in, maar verloor daarbij wel wat tijd. Nibali en Carapaz pakten een halve minuut op de Sloveen. En de ritzege? Die kwam ook nog dichtbij omdat Cattaneo en Cataldo nog flink begonnen te pokeren. Het was uiteindelijk de Astana-renner die zou winnen. Nibali, Yates, Carapaz en Carthy strandden op een handvol seconden.

Dario Cataldo veroverde op zijn 34ste de grootste zege uit zijn carrière met de vijftiende etappe in de Ronde van Italië. Na afloop gaf de Italiaan van Astana toe dat hij al blij was geweest als hij de finish had gehaald. Cataldo voelde zich de voorbije bergritten immers niet al te best. “Ik heb twee moeilijke dagen gehad. Ik dacht niet aan meegaan in de ontsnapping vandaag, maar gewoon aan finishen. Ik weet niet hoe ik dit gedaan heb”, grijnsde Cataldo, die van 2009 tot en met 2012 nog in dienst van Patrick Lefevere koerste, tijdens zijn flashinterview.

Maar zondag voelde de Italiaan zich duidelijk een stuk sterker dan de dagen voordien. “De benen voelden oké in het begin. Ik probeerde één keer, volgde Cattaneo, en de benen bleven goed draaien. Al dacht ik toen dat doorgaan tot aan de finish moeilijk zou zijn. Maar stap per stap voelde ik me oké, ik at en dronk voldoende en kreeg op het einde zelfvertrouwen. Ik hoorde dat de klassementsrenners dichterbij kwamen, en Cattaneo nam niet meer over, maar ik bleef gaan aan een tempo zodat ze niet meer konden terugkomen, en mijn sprint was nog oké.”

In 2012 won hij nog een etappe in de Ronde van Spanje en in datzelfde jaar kroonde hij zich tot nationaal tijdritkampioen, maar winnen in zijn thuisronde deed iets met Cataldo. “Dit is iets ongelooflijks. Hier droom ik al mijn hele leven van.”

Primoz Roglic beleefde een rotdag. De Sloveen van Team Jumbo-Visma wisselde van fiets met een ploegmaat toen zijn ploegleider een plasje maakte, kon een aanval van zijn opponenten niet beantwoorden en kwam ten val. Het leverde Roglic een verlies van veertig seconden op roze trui Richard Carapaz, Vincenzo Nibali en Simon Yates op, plus een geschaafd gezicht, maar schijnbaar geen deuk in zijn moraal. “Het was niet mijn beste dag, maar ook niet mijn slechtste”, haalde de dubbele tijdritwinnaar de schouders op. “Gezien alle pech kan ik leven met de uitkomst van deze etappe.”

Eerst moest Roglic in de aanloop naar de laatste helling van de dag na een fietswissel verder op de tweewieler van ploegmaat Antwan Tolhoek, want zijn ploegleiderswagen stond dus aan de kant voor een plas. “Mijn shifter was kapot, dus werkte mijn voorversnelling niet meer. Rijden op de fiets van iemand anders is toch altijd anders dan op die van jezelf.”

Daarna moest hij bergop een kloofje laten bij een aanval van zijn belangrijkste opponenten. “Nibali en Carapaz waren vandaag heel sterk. Het was een goeie aanval, maar zover waren ze niet voorop op de top van de klim. Ik voelde me zelf ook nog goed. Maar in de afdaling nam ik iets te veel risico’s. Ik ging een beetje te snel een bocht in en viel.”

De lichamelijke averij valt volgens Roglic, zichtbaar geraakt aan het hoofd, mee: “Dit is niet zo erg. Ik bloed het meest aan mijn gezicht, maar gelukkig moet ik daar niet mee op de pedalen duwen. We hebben nog een lange weg te gaan. Er kan nog van alles gebeuren, maar ik ga eerst genieten van de rustdag en dan zien we wel.”

In het klassement blijft Roglic tweede, nu op 47 seconden van Carapaz en met nog exact een minuut voorsprong op Nibali.