Ik ga als biseksueel met liefde en knuffels de strijd aan met de Vlaams Belang-kiezer

Er moet mij iets van het hart. Ik ben biseksueel. Tot vandaag heb ik nooit de nood gevoeld om dat te delen op digitale media. Omdat ik vond dat mijn geaardheid irrelevant is voor deze wereld. Ik ben al meer dan 2 jaar met mijn man getrouwd. We zijn een ongelooflijk goed team dat elkaar versterkt en beiden maken we elke dag de beslissing een positieve invloed te zijn in deze maatschappij. We staan tolerant in deze wereld, doen vrijwilligerswerk en proberen waar mogelijk te zorgen voor onze (minderbedeelde) medemens.

Toen wij beiden in New York woonden, waren de berichten die ons bereikten vanuit België berichten van homohaat en een verminderde tolerantie ten opzichte van de LGBT-gemeenschap. We gaven er weinig gehoor aan. Nogmaals. Ik vond mijn geaardheid niet relevant. Tot nu.

Er moet mij iets van het hart. Mijn man en ik hebben plannen samen, en diepe dromen. We spraken de afgelopen maanden over hoe we een ommekeer zouden kunnen veroorzaken in het politieke landschap, omdat we ons ergerden aan de stijl, het gebrek aan inhoud en het gebrek aan een rechtstreekse lijn met onze vertegenwoordiging op bestuursrechtelijk niveau.

We dromen over ons eigen gezin, al beseffen we dat onze keuze voor elkaar dat niet gemakkelijk heeft gemaakt. Alle beslissingen die we nemen in ons leven zijn erop gericht een liefdevol, warm, kritisch en financieel gezond nest te vormen voor een kind.

Er moet mij iets van het hart. Ik heb pas na de verkiezingsuitslag het programma van Vlaams Belang gelezen. Een programma waar de woorden LGBT en tolerantie grote afwezigen zijn. Waar er gedweept wordt met extra rechten en inspanningen voor het traditioneel gezin, wat dat ook mag inhouden. Over "niet-traditionele" gezinnen geen woord. Een partij waar Dries Van Langenhove lijsttrekker kan zijn, zonder enige politieke ervaring, met een stijl waar zelfs Trump jaloers op zou zijn.

Er moet mij iets van het hart. Als ik hoor dat 1 op 5 Vlamingen stemt op een partij die mijn rechten als mens niet respecteert, die mensen op het voorfront brengt die veroordeeld racist en homofoob zijn, die vindt dat transgender mensen "maar normaal moeten doen", dan voel ik tranen van allerdiepste teleurstelling naar boven komen. Teleurstelling in mijn medemens, die ik zo graag probeer te zien, al geef ik toe daar af en toe in te falen. Teleurstelling in de blindheid van mensen, de excuses die steeds verzonnen worden. Teleurstelling in hoe moeilijk het nog steeds is voor velen om tolerant te zijn naar wat ze niet kennen.

Er moet mij iets van het hart. Mijn man en ik verhuizen binnenkort naar Zwitserland, omdat er daar professioneel kansen zijn die we niet kunnen laten liggen. Een land dat, ondanks zijn zeer conservatieve imago, een grotere tolerantie heeft dan België naar de LGBT-gemeenschap. Een land met een trage besluitvorming, waar referenda de norm zijn binnen een solide democratie. Een land waar de levenskwaliteit bij de hoogste in de wereld hoort. En toch keek ik er niet naar uit om België te verlaten. Omdat ik hier wil bijdragen, en mijn vrienden en familie hier een warme omgeving creëren. Die stap naar het buitenland is vandaag zoveel gemakkelijker geworden.

Er moet mij iets van het hart. Ik ben biseksueel. En dat is vandaag moeilijker dan dat het de afgelopen 4 jaar ooit geweest is. Er wordt opgeroepen om te vechten. Voor onze identiteit, als Vlaming, wat in mijn ogen gelijk staat aan de identiteit van een xenofobe homofobe angsthaas. Wel ik ga vechten. Voor mijn rechten als biseksueel en mijn HLGBT – ja die H staat er met een reden – medemensen, mijn dromen en plannen.

En ik ga vechten met een warm hart. Een hart dat openstaat, ook voor jou, Vlaams Belang-kiezer. Want ik ben ervan overtuigd dat mijn droom de droom is van velen. Dat mijn droom geen utopie hoeft te zijn, maar de enige manier waarop we deze wereld met zijn allen een beetje leefbaar kunnen maken. Dus ja, jij uiterst rechtse kiezer. Ik ga de strijd met jou aan. Mijn wapens zijn liefde, verhalen en knuffels. Kom ze maar halen, als je durft.