Bradley Wiggins reed van 2010 tot 2015 voor Team Sky en behaalde in de zwart-witte outfit van de Britse ploeg zijn grootste successen: eindzeges in de Tour de France (2012), de Dauphiné (2011 en 2012), Parijs-Nice (2012). “Maar Sky ontmenselijkt het wielrennen en haalt de emotie uit de koers”, zegt Wiggins nu. “Nee, ik ben geen hypocriet. Natuurlijk heb ik ook ongelofelijk geprofiteerd van de werkwijze van Team Sky. Maar je merkt het pas wanneer je uit die bubbel van de ploeg bent gestapt.”

Wiggins doet zijn uitspraken naar aanleiding van de attractieve Ronde van Italië, een grote rittenkoers die eens niet wordt gedomineerd door Team INEOS (of zijn voorganger Team Sky) omdat de Britse formatie te maken kreeg met pech. “Ik heb zo genoten van de etappe zondag in de Giro met de ritzege van Cataldo en de aanval van Nibali. Een staaltje van gepassioneerd koersen. Passie die de wielersport in grote rondes zo ontbeerde. Kijk naar de heroïsche comeback van Chris Froome vorig jaar in de Giro die op lauw applaus werd onthaald. De eerste die je toen hoorde was teambaas Dave Brailsford die de overwinning toeschreef aan zijn bevoorradingsstrategie. Maar als wielerfan wil je toch Froome zelf horen? Je zag hem over de finishlijn komen en je wou weten wat dat voor hem betekende. Daar schieten Brailsford en Team INEOS toch te kort. Het is verfrissend om eens een grote ronde te zien die niet door hen wordt gedomineerd. Je leeft mee met de emoties van een Nibali. Om zulke dingen draait de Giro.”

Wiggins benadrukt dat hij zijn voormalig team niet wil aanvallen, maar gaf toe dat er nadelen waren verbonden aan de winning streak van Team Sky. “Als ik erop terugkijk, realiseer ik dat we nooit iets gevierd hebben met Team Sky. En dat is jammer. We hebben nooit genoten van de grote momenten. Maar dat was ook de reden waarom we de ene na de andere race konden winnen. Het ging als volgt: ‘Tof, we wonnen. Geweldig. Morgen is er een nieuwe dag.’.”

“Het was een mentaliteit die we hadden opgepikt bij de Britse ploeg op de Olympische Spelen. En die we meenamen naar Team Sky: ‘Waarom zouden we enkel pieken tijdens de Tour de France? Nee, we winnen eerst Parijs-Nice en pakken vanaf daar alles mee.’ Dus vierden we nooit een overwinning, gingen nooit uit na een zege. We bekeken het dag per dag en vinkten ons zegelijstje af. Tot ik de olympische tijdrit won, achterom keek en besefte: ‘Ik heb dit jaar alles gewonnen.’ En dan ging ik drie maanden feesten.”

“En die mentaliteit zit nu ook in Team INEOS. Dat is hard en het neemt de romantische kant van het wielrennen weg. Maar ik zou nooit al die wedstrijden hebben gewonnen als ik zo niet in elkaar had gezeten. Dankzij dat systeem won ik de Tour, en dat geldt ook voor Geraint Thomas.”