Dit konden zelfs Clijsters en Henin niet

Of de naam van Gabriela Schmelinova nog een belletje doet rinkelen bij Kirsten Flipkens? Op 16 juli 2001, toen 15 jaar oud, trof ze de Tsjechische op een ITF-toernooi in Brussel. Voilà, de allereerste wedstrijd van Flipkens op het profcircuit: 87 euro hield ze over aan een verlies in twee sets, 6-1 en 7-5. Het was het prille begin van haar carrière, die nu al negentien jaar duurt. En het einde is nog niet in zicht: als 33-jarige begint Flipkens in Parijs aan haar 42ste grandslamtoernooi.

In het aantal enkelwedstrijden staat Flipkens met 848 matchen tot nu toe helemaal bovenaan in België. De al gestopte Olivier Rochus is een goede tweede met 833 singles, de 35-jarige Steve Darcis weet niet van ophouden en zit aan 744. Xavier Malisse, Kim Clijsters en Justine Henin, de Belgische toppers in het vorige decennium, klopten af op meer dan 600 enkelwedstrijden - zonder hun grote blessurelast en tennisbreak zouden dat er voor 'Kim en Justine' wellicht veel meer geweest zijn.

Blessures

Het record vervult Flipkens met trots. Haar lange houdbaarheidsdatum is des te straffer als ze terugdenkt aan het begin van haar carrière. "Die is door vele blessures met een valse noot gestart. Toen geloofde ik nooit dat ik op mijn 33 jaar nog prof zou zijn. Ik had last van een geboorteafwijking aan de rug. Bepaalde artsen gaven me toen 0 procent kans op topsport. Als ik me toen zou hebben laten opereren, mocht ik blij zijn als ik na twee jaar weer kon lopen. Dan was mijn carrière al over voor ze begonnen was."

Met speciale therapie kwam het goed met haar rug. "Al had ik nog veel ups en downs, zoals die bloedklonters in 2012 en twee polsoperaties. Maar de laatste jaren van mijn carrière mag ik niet klagen. De schouder is stroever, maar zulke pijntjes neem ik erbij. Op 33 jaar draag ik veel meer zorg voor mijn lichaam. Vroeger trok ik tien minuten voor een training de schoenen aan en begon ik, nu start ik al anderhalf uur op voorhand met oefeningen en doe ik nadien recuperatie en massage."

Op gevoel

Flipkens is nog niet uitgekeken op tennis. "Kijk, ik sta nog altijd op de hoofdtabel van Roland Garros. Een grandslam is altijd een avontuur. Daar kijk ik op 33 jaar nog even hard naar uit als op 23 jaar. Ik ben een gevoelsspeler. Vanaf het moment dat ik het niet meer graag doe of niet graag meer reis, zal het goed geweest zijn. Of dat morgen, over een jaar of twee jaar is, weet ik niet. Al zal ik ook geen vijf jaar meer spelen. Ik zou wel graag in of rond de top honderd blijven staan voor de grandslams. Ik zie mezelf niet meer afzakken naar de 'jungletoernooien' van 15.000 dollar."

Ook dat zorgt voor gemoedsrust. "Hoelang ook ik nog speel, ik weet sowieso dat ik kan terugblikken op een mooie carrière." Want behalve haar lange duur wist Flipkens zich ook in de top tien van beste Belgische tennissers ooit te nestelen. Slechts zes Belgen deden beter dan de dertiende plek van Flipkens op de ranking in 2013. En ze behoort tot het kransje van zeven Belgen die ooit de halve finale in een grandslam speelden. "Die Wimbledon in 2013 blijft mijn hoogtepunt. Dat zou ik voor geen vijf WTA-titels omruilen."

Tot slot vuren we twee vragen af. Flipkens antwoordt zoals ze is: ongekunsteld. Hoop je nog de club van tennissers met duizend profmatchen te halen? "Goh, dan moet ik nog 150 matchen spelen... Ik speel 24 à 25 toernooien per jaar, dat wordt toch een beetje moeilijk." En mogen we je een oldtimer noemen? (lacht) "Dat is boven de twintig jaar, dus ja zeker."