Zoals de traditie het wil, komen op de vierde dinsdag na de verkiezingen alle verkozenen samen voor de installatievergadering van het Vlaams Parlement. Wie er op dinsdag 18 juni ook zal bijzijn, is Herman De Croo, die als lijstduwer in Oost-Vlaanderen opnieuw verkozen raakte. De minister van Staat had nochtans aangekondigd dat hij niet opnieuw ging zetelen. “Dat klopt”, lacht De Croo. “Maar ik beloof u plechtig: ik zal niet lang in het Vlaams Parlement blijven. Tegen de tweede vergadering wil ik alweer ontslag nemen, zodat opvolgster Freya Saeys mijn plaats kan innemen.”

De Croo heeft naar eigen zeggen een goede reden voor dat opmerkelijke manoeuvre. “De traditie wil dat het parlementslid met de hoogste anciënniteit tijdelijk de honneurs waarneemt als voorzitter. Het zal u niet verbazen dat ik dat ben.” De tweede in de rangorde is Filip Dewinter (Vlaams Belang), die van de Kamer naar het Vlaams Parlement is overgestapt. “Om te vermijden dat de 123 andere Vlaams Parlementsleden de eed moeten afleggen in zijn handen, keer ik nog heel even terug.”

De Croo werd naar eigen zeggen door niemand gevraagd om toch even te zetelen, maar vindt het zijn democratische plicht om dat te doen. Dat hij als tijdelijk voorzitter ook mag speechen en in het middelpunt van de belangstelling staat, speelt natuurlijk ook een rol. “Dat gaan we toch niet aan Dewinter overlaten?”, klinkt het. “Vijf jaar geleden heb ik dat ook gedaan en ik heb me toen enorm geamuseerd.”

“Democratische geste”

De “democratische geste” van De Croo is er wel een met veel gevolgen. Een parlementslid dat niet meer verkozen geraakt of zijn zetel niet opneemt, heeft recht op een uittredingsvergoeding. Wie zelf opstapt, zoals De Croo nu van plan is, kan fluiten naar die cheque. “De diensten van het Vlaams Parlement hebben me erop gewezen dat ik zo 570.000 euro laat schieten, een afscheidscadeau na 51 jaar in de verschillende parlementen. Dat is dan maar zo, heb ik hen geantwoord. Ik was toch niet van plan om dat bedrag op te nemen, dat had ik al eerder uitgemaakt.”

De Croo benadrukt wel dat hij niet tegen het systeem van uittredingsvergoedingen is. “Dat collega’s als Francesco Vanderjeugd of Jo De Ro een vergoeding krijgen, vind ik normaal. Dat zijn gewaardeerde collega’s die helaas niet opnieuw verkozen werden. Ze hebben wel de moed gehad hun nek uit te steken en moeten nu de tijd nemen om naar iets anders uit te kijken. Ik hoop dat het systeem van die premies meer jongeren kan overtuigen om toch de stap naar de politiek te zetten.”

Geen goed doel

De premie wel ontvangen en aan een goed doel schenken, vindt De Croo geen optie. “Toen ik maanden geleden al aankondigde dat ik die vergoeding niet wou, heb ik veel brieven gekregen van goede doelen die hengelden naar een deel van dat bedrag. Ik heb die met veel interesse bekeken, maar dat zou ook tot discussies leiden. Dus heb ik toch beslist om dat geld gewoon aan Vlaanderen te laten.” Een mooi gebaar, nu bekendraakte dat de Vlaamse regering straks op zoek moet naar 600 miljoen om de begroting in evenwicht te houden.

Straks komt er na 51 jaar dus een einde aan de parlementaire carrière van Herman De Croo. Toch wil de politicus niet gezegd hebben dat hij helemaal niets meer gaat doen. “Ik heb nog heel veel engagementen lopen en zal die blijven opnemen. Ik ben zelfs aan het onderzoeken of ik een van mijn parlementaire medewerkers zelf in dienst kan houden. De komende maanden ga ik alvast naar Genève en Congo. Ik blijf dus actief, maak je geen zorgen.”