Minister Homans (N-VA) erkent geen nieuwe parochies: priesters worden bakker of bouwvakker

Minister Liesbeth Homans besliste in de loop van de legislatuur om geen nieuwe moskeeën meer te erkennen. Officieel omdat de Staatsveiligheid vaak niet genoeg documenten kan afleveren die wijzen op transparantie en degelijke organisatie. Officieus kan men ideologie vermoeden: gevoelige thema's als integratie, veiligheid en moslims spelen in op het beleid.

Homans was wel consequent en erkende ook geen nieuwe christelijke parochies. Gevolg: een geseling voor de evangelisch-protestantse beweging die nog maar over weinig parochies beschikte en ook voor de orthodoxen allerhande die maar blijven groeien. De rooms-katholieken voelen er niets van, de secularisering in de maatschappij zorgt er zelfs voor dat het aantal parochies verminderd is.

Priesters en bij uitbreiding bedienaars van erediensten worden betaald door de minister van Justitie. Een ietwat vreemde constructie want de minister baseert zich op de adviezen van de gewestregeringen. De Brusselse regering heeft de heikele kwestie van parochies en moskeeën geklaard, daar is geen probleem.

In Wallonië  is er niet echt een politiek-ideologisch probleem, het is het administratief kluwen dat een vlotte afwikkeling tegenhoudt. In Vlaanderen pareert Homans dus veranderingen in de religieuze structuren.                                                                                    

"De Roemeense orthodoxe gemeenschap in ons land telt ruim 100.000 gelovigen. Daarvoor zijn er 22 priesters onder wie er 3 of 4 betaald worden. De anderen doen het vrijwillig eigenlijk. Zo kan het niet blijven duren natuurlijk", zegt (Père) Ioan Gabor, een 37-jarige Roemeense priester.

Hij is één van die priesters die zijn centen moet verdienen buiten de kerk. "Ik heb jaren in de bouwsector gewerkt, zoals vele andere Roemenen, nu werk ik in een industriële bakkerij. Vroeger stond ik cement te mengen, nu meng ik deeg. Het is bizar allemaal als je een priester bent, maar het is nu eenmaal het leven", zegt de bakker die in sneltempo appeltaarten en citroentaarten op een kar plaatst vooraleer ze de oven in gaan.

"Het verschil met katholieke priesters is dat wij een gezin hebben. Ikzelf heb drie kinderen en wil er ook zijn voor hen. Maar ja, na mijn werk in de bakkerij begin ik aan mijn pastoraal werk. Vaak klop ik dagen die lopen van 4 uur in de vroegte tot 22 uur 's avonds laat. Dat kan ik natuurlijk niet nog jaren volhouden. Ik dreig mijn familie, mijn gezin te vernielen als het zo voortgaat", zegt Ioan.

"Ik hoop dat de overheden hier meer aan ons denken en rekening houden met ons maatschappelijk belang, ons aantal gelovigen en onze inzet. Onze godsdienst is erkend, waarom onze parochies dan niet?".  Minister Homans wenste voorlopig niet te reageren. 

Bekijk onderaan de reportage uit "Het journaal."